WaarMaarRaar.nl - RSS-feed van alle WMR blogs

Een man vertelde op een dag aan zijn zoon het geheim voor een lang en potent leven: 'Je moet elke morgen
een klein beetje buskruit over je cornflakes strooien' De zoon hield zich strikt aan deze handige tip en
werd 93 jaar! Toen hij overleed liet hij 14 kinderen achter, 28 kleinkinderen, 35 achterkleinkinderen...
en een gat van 25 vierkante meter in de muur van het crematorium!

Een waterige dag, met een straaltje zon wederom voorbij
was een fijne gezellige dag, wel wat wegrakingen, maar dat mocht de pret niet bederven..
hoogtepunt was het verjaars diner bij den heer Boshut en nu is het lichaam weer aan dringende rust toe
rondje
happie
sappie
en een allevering van beck
TOT MORGEN
FIJNE NACHT
BLIJF BLIJ
DENK AAN ONS

Is het forum plots heel stil hier op wmr? o-o

Dan kom ik eens terug online hier

Tijdje aan het puzzelen geweest met de opgave van gisteren. Denk dat ik er nu wel uit ben. Toch wel makkelijk zo'n ankerwacht. Je kunt eens rustig ergens voor gaan zitten. Alleen dat geblèr uit de radio, daar wordt je str***ziek van. Volgens Traffic Control, de dames en heren (voornamelijk dames, overigens) die bij aanloop Montevideo, op dag 45, de 23e, geen antwoord gaven, moeten we maar liefst uitluisteren op drie kanalen. Elf, dertien en zestien. Waar dat goed voor is mag Joost weten. In mijn beleving hebben ze niet voor niets oproepkanalen uitgevonden. En zo druk is het hier nou ook weer niet. Er komen wel bootjes langs, maar het is geen Engels Kanaal of Japanse Binnenzee.
Drie verschillende kanalen is drie keer gekwek aan je oren. Vooral van schepen die "Punta del Este Control" of "Montevideo Control" oproepen en vervolgens geen antwoord krijgen.
Vanochtend ook maar even de ruimen doorgewandeld, onder het motto "vertrouwen is goed, controle is beter". Maar het was allemaal pico bello in orde. De bootsman heeft zelfs nog tussendoor tijd gezien om een rekje te timmeren voor de overlevingspakken en reddingsvesten onder de bak. Een van die dingen waar onze vriendelijk vriend in Sao Sebastiao over viel op dag 38, 16 mei.
Het gekke hier is dat je bijna geen stroom hebt. We liggen vrijwel uitsluitend op de wind. De Rio de la Plata is een zogeheten trechtermond waarin meerdere rivieren in uitkomen. De belangrijkste zijn de Rio Paraná en de Rio Uruguay. Dat zijn allebei stroompjes waarbij Grootvadertje Rijn een moddersloot is. Volgens de zeilaanwijzingen kan op de Rio Paraná een oceaanschip 350 mijl stroomop (650 km) en is daarna nog bevaarbaar voor rivierschepen voor nog eens 200 mijl (370 km) Voor de Rio Uruguay is dit respectievelijk 60 en 250 mijl (111 km en 460 km). De Rijn is bevaarbaar voor kleine zeeschepen tot Duisburg (op 125 km, diepgang tot 4½ meter) en voor rivierschepen met een diepgang tot 1,20 meter tot Basel: 550 mijl of goed 1000 km.
Voor ons is dat voor de Paraná ongeveer 2 dagen draaien de rivier op naar Santa Fé op ongeveer 590 km van de monding. Op de Rijn komen we met hangen en wurgen niet verder dan Moerdijk (maximale diepgang 8 meter, wij steken in ballast ongeveer 6 meter).
De Rijn is dus wel lang, maar niet diep.
Er worden al weer driftig plannen gemaakt voor morgen. Één van de dingen is het markeren van de ankerketting. Een ankerketting is verdeelt in lengtes van 15 vaam elk. Dat is in moderne maten 27½ meter. Voor het gemak noemen we dat 30 meter. Het anker zit vast op de ketting via een wartel en een D-sluiting. De wartel zit daar om het anker vrij te kunnen laten draaien en de sluiting om, uiteraard het anker te kunnen loskoppelen van de ketting. De D-sluiting moet altijd metde bocht naar boven op het anker, anders loop 't ie vast in de kluis. En dat is lachen. Als het bij iemand anders gebeurt.
Omdat er zo af en toe wel eens wordt geankerd slijt de ketting. Daarom wordt elke dokbeurt, eens in de 2½ of eens in de 5 jaar, de voorste lengte weggehaald, en achteraan weer aangesloten. Dat is het omsluiten van het anker. Het onderste gedeelte sluit natuurlijk het meest, en kan dan in de kettingbak een paar jaartjes uitrusten. Normaal heeft een schip 8 à 10 lengtes. Op de levensduur van een schip van 20 jaar heb je dan nog niet eens de hele ketting gehad.
Tussen de lengtes in zit een patentschalm. Dat is een bijzondere sluiting in de vorm van een gewone schalm, alleen iets dikker. Zij bestaat uit twee helften die uit elkaar kunnen schuiven. Als borg fungeert het mannetje, dat op zijn beurt geborgd wordt met het wereldberoemde azijnzuurhoutenankerkettingopsluitpennetje, dat tegenwoordig van roestvast staal is. Die pen zit op zijn beurt weer vast meteen prop lood. De stalen pen is korter dan het gat waar hij in komt. Blokje lood er bovenop en met een por en een hamer vastmeppen. De pen en het gat zijn conisch, en het gat loopt door en door. Losmaken doe je door met een dunnere por van de andere kant te gaan slaan. Met een beetje goede wil en een hoop vieze woorden komt 'ie dan wel los.
Voordat je hem vastzet goed in het vet zetten wil ook nog wel eens helpen. Maar omsluiten gebeurt normaal in dok, en als er iets is waar een gemiddelde werfiaan nog nooit van gehoord heeft is het wel "preventief onderhoud" en "vet".
Vandaag bericht gehad van de agent. Blijkbaar is de staking over. We staan nu geboekt voor de vierde.

Goedemorgen....
Na een redelijke nacht zijn we er weer..
Lichaam is nog niet echt hersteld van gisteren, schrijf nu ook weer met de mond en de vierpootjes hebben zich zelf uitgelaten..
we doen het dus verplicht rustig aan vandaag
jolink mag de kippen doen
vierpootjes hebben
en ik??
KOFFIE

FIJNE DAG
BLIJF BLIJ
DENK AAN ONS

Wie het kleine ziet, heeft inzicht. Wie in zachtheid verblijft, heeft kracht.

1. KLM weigert passagier om naam 1678 kliks
2. Britse vrouw poetst al slapend heel haar huis 1294 kliks
3. Man speelt gitaar tijdens eigen hersenoperatie 1122 kliks
4. Dubbelganger Psy viert feest 1001 kliks
5. Melk zit goed voor elk 938 kliks

Mijn blog is nogal saai sinds er nog niks op staat. Dus je kunt beter naar een ander blog or artikel gaan.

Op een avond loopt Patrick zijn stamcafé binnen en zegt: Wim, geef me snel een groot glas bier.
Ik heb net ruzie gehad met het vrouwtje.Oh ja, zegt Wim. En hoe verliep het deze keer?
Toen het voorbij was, antwoordt Patrick, kwam ze op handen en voeten bij me gekropen.
Echt waar zegt Wim, dat is verrassend ! En wat zei ze ?
Ze zei: Kom onder dat bed vandaan, schijtluis !