When it rains, it poors

OK, eerste twee weken van Wendie's chemo zijn voorbij. Tot zover ging het wel allemaal hier. Haar begint uit te vallen, morgen (op mijn verjaardag - ik zou dus haast zeggen verhaardag ) naar het haarinstituut om het professioneel af te laten scheren. Beter om het daar te laten doen omdat er dan minder kans is op verwondingen - in verband met infecties en zo. Bovendien leren ze gelijk de pruik goed te 'bedienen'. Zit bij de prijs in (mag ook wel).

Afgelopen week kwamen mijn ouders weer eens langs. Gezellig zitten beppen, tot mijn moeder ons ineens riep: kom eens zitten. Ineens kippevel, wist niet waarom. Wat bleek: de tweede dag dat ze op vakantie waren, had ze zelf ook wat gevoeld. Niets gezegd tegen mijn vader, om de vakantie niet te verpesten.
Na vijf weken kwamen ze weer thuis, gelijk naar de huisarts, foto's gemaakt, en ja hoor: waarschijnlijk kwaadaardig.
Vanwege de bloedverdunners wegens hartkwaal mocht de biopsie niet gelijk, is afgelopen week gebeurd. Komende dagen verwachten we de uitslag maar die is eigenlijk al bekend. Het schijnt dat je zoiets diep van binnen echt wéét als het je overkomt. Maar weer afwachten, maar was dus wel even een heeeeeeel beladen oud- en nieuw.

Wat wel opvalt is dat we de afgelopen dagen ook meer gelachen hebben dan vroeger. Die ziekte doet iets met je, dan kan je beter zorgen dat hetgene dat het met je doet positief is, toch?

Wederom: keep you posted!