Het leven loopt niet altijd over rozen
soms blijft men achter de doornen hangen
men heeft niet altijd voor deze weg gekozen
Op het diepte punt van het leven
ziet men het soms even niet meer zitten
en zakt steeds dieper in een put
en als je het bijna hebt opgegeven
Op dat punt van je leven komen er engeltjes voorbij
zij werpen je een touwladder toe
en trekken je weer in de maatschappij
Zulke mensen laten altijd
een voetstap achter
die een indruk maken op je ziel
en dat noem ik oprechte saamhorigheid
