"t Is toch wat. Ik zit op het bussation te wachten tot mijn bus gaat. Loopt mijn zus naar haar bus. Ze is buschauffeur. Omdat ze van achteren komt en ik op een bankje zit ziet ze mij niet. Dus ik wachten tot ze met haar bus de hoek om komt en ik wuiven en wuiven. Maar nog ziet ze niks. Als ze bij haar bushalte stopt loop ik even die kant op. En wuif nog een keer. Ze kijkt me aan alsof ze denkt "moet dat mens nou mee of niet". Tot ik mijn bril afzet. Ineens ziet ze wie daar zo gek staat te doen. Haar grote zus. Lachend wuift ze terug. Heb haar meteen een plagerig smsje gestuurd. Maar ik snap het prima omdat wij beiden onregelmatig werken zien wij elkaar heel weinig. Bovendien heeft zij mij nog niet met een vaste bril op gezien. Die draag ik nog maar een paar maanden de hele dag. Ik heb er nog plezier om dat ze me niet herkende. Ze zal straks wel een berichtje komen als ze even pauze heeft. Kunnen we dan nog even lachen.
↧