Waar nu weer te beginnen? Als eerste, deze vakantie word als maar vreemder. Ik bent 17 jaar oud, heb een oudere zus van 18 en een jongere zus van 15. Wie van ons drie word nog steeds als een kind van 3 behandelt? Ik dus. Waarom? Geen idee. Hoezo? Tsja...
Het is nog best vreemd, ik begin gewoon bij vandaag. Morgen moet ik om 12 uur beginnen met werken op het strandpaviljoen. Mijn zusje werkt daar ook. Dat ter zijde, alleen omdat ik morgen moet werken, denkt mijn moeder me naar bed te kunnen sturen om half twee. Heel oneerlijk aangezien ik nog NOOIT zonder goede reden te laat ben gekomen op mijn werk of op school. Mijn zusje? Die al heel erg vaak, en nee, verslapen is geen goede reden! Tenzij het in verband is met een ziekte beeld zoals diabetes. (uitleg, als je diabetes hebt en 's nachts je bloedsuiker daalt word je niet wakker van je wekker en als je wakker word val je gelijk weer in slaap.) Ik heb het toevallig, maar zelfs met mijn ziekte beeld ben ik in die 9 jaar nog maar 1 enkele keer te laat gekomen op school en dat was net 1 minuut.
Maar terug naar mijn verhaal, mijn zusje kwam altijd te laat, of stom dronken op school aan. (serieus, dat kind is 15, hoe komt die aan drank.) ik daar in tegen was geen voorbeeldig leerling maar kwam nooit te laat en dronk nooit de avonden zondag tot en met donderdag, ten zij ik op vrijdag vrij was, dan dronk ik wel eens een biertje. als ik al op een dag dronk dat ik de volgende dag naar school moest was het in de middag of helemaal niet veel.
Daarnaast, ik ken mezelf, ik ga de afgelopen jaren door het leven door om 3 uur in slaap te vallen en om half zes, zes uur weer op te staan, ook in vakanties en weekenden, ik heb nooit problemen gehad met wakker blijven op school ofzo, ik was altijd klaar wakker. mijn moeder weet dat ik bijna niet slaap, dat zit gewoon niet in mijn natuur, ik heb niet meer nodig dan 2.5 uur slaap per 24 uur. daarnaast ga je pas dood als je langer dan 11 dagen niet slaapt. wat doe ik in die 21 uur dat ik wakker ben per dag? veel, geloof me, ik ben het soort persoon dat zich nooit verveeld, dat altijd wel iets kan bedenken om zich bezig te houden. hoe ik dit weet? op het ziekenhuis dachten ze dat er iets fout was in mijn hersenen en wilde ze een test doen, ze hebben me in een kamer gezet met niks meer dan een bed, bureau, stoel, papier en pen. verder niks, ik kreeg wat te drinken of te eten als ik er om vroeg via de intercom. ze hebben me twee dagen in die kamer gezet, van vrijdag avond tot zondag avond. ze hadden een camera geplaatst en alles strikt in de gaten gehouden. het enige vreemde wat ze vonden is dat ik soms voor me uit staar in het niets maar zo denk ik gewoon goed en rustig na.
terug naar mijnn woede uitbarsting, mijn zusje heeft vandaag lang gewerkt en twee vriendinnen zijn gekomen, ze is nog naar de kroeg geweest, en is nu naar de hooizolder, een plaatselijke club, die blijft dus weg tot een uur of 4, 5 en ik moet nu al slapen! ze heeft zelfs geld van mijn vader gekregen om te gaan! en zelfs mijn vader stuurt mij naar bed om kwart voor twee. zelfs als ik niet hoef te werken! ik vind het gewoon erg vreemd dat mijn zusje van 15 uit mag op zondag nacht en ik zelfs op zaterdag nacht nog naar bed gestuurt word! als ik om een argument vraag is het altijd, je verstoord heel je ritme. nee, dat ik zo fucking vroeg moet slapen verstoord heel mijn fucking ritme! maar wat zij willen, ze weten dat elk klein ding me wakker maakt en mijn ouders kennen dank zij mij het spreekwoord, maak slapende honden niet wakker, want als je me in die drie uurtjes slaap die ik nodig heb wakker maakt, heb je een levenslang trauma. ze dragen het spreek woord op hun hart. ik weet nog dat ik mijn oudere zus een blauw oog heb gegooit met mijn mobiel toen ze 's nachts binnen kwam lopen na het stappen.
maar goed, het is drie uur, ik sluit mijn ogen en ga dromen.
Het is nog best vreemd, ik begin gewoon bij vandaag. Morgen moet ik om 12 uur beginnen met werken op het strandpaviljoen. Mijn zusje werkt daar ook. Dat ter zijde, alleen omdat ik morgen moet werken, denkt mijn moeder me naar bed te kunnen sturen om half twee. Heel oneerlijk aangezien ik nog NOOIT zonder goede reden te laat ben gekomen op mijn werk of op school. Mijn zusje? Die al heel erg vaak, en nee, verslapen is geen goede reden! Tenzij het in verband is met een ziekte beeld zoals diabetes. (uitleg, als je diabetes hebt en 's nachts je bloedsuiker daalt word je niet wakker van je wekker en als je wakker word val je gelijk weer in slaap.) Ik heb het toevallig, maar zelfs met mijn ziekte beeld ben ik in die 9 jaar nog maar 1 enkele keer te laat gekomen op school en dat was net 1 minuut.
Maar terug naar mijn verhaal, mijn zusje kwam altijd te laat, of stom dronken op school aan. (serieus, dat kind is 15, hoe komt die aan drank.) ik daar in tegen was geen voorbeeldig leerling maar kwam nooit te laat en dronk nooit de avonden zondag tot en met donderdag, ten zij ik op vrijdag vrij was, dan dronk ik wel eens een biertje. als ik al op een dag dronk dat ik de volgende dag naar school moest was het in de middag of helemaal niet veel.
Daarnaast, ik ken mezelf, ik ga de afgelopen jaren door het leven door om 3 uur in slaap te vallen en om half zes, zes uur weer op te staan, ook in vakanties en weekenden, ik heb nooit problemen gehad met wakker blijven op school ofzo, ik was altijd klaar wakker. mijn moeder weet dat ik bijna niet slaap, dat zit gewoon niet in mijn natuur, ik heb niet meer nodig dan 2.5 uur slaap per 24 uur. daarnaast ga je pas dood als je langer dan 11 dagen niet slaapt. wat doe ik in die 21 uur dat ik wakker ben per dag? veel, geloof me, ik ben het soort persoon dat zich nooit verveeld, dat altijd wel iets kan bedenken om zich bezig te houden. hoe ik dit weet? op het ziekenhuis dachten ze dat er iets fout was in mijn hersenen en wilde ze een test doen, ze hebben me in een kamer gezet met niks meer dan een bed, bureau, stoel, papier en pen. verder niks, ik kreeg wat te drinken of te eten als ik er om vroeg via de intercom. ze hebben me twee dagen in die kamer gezet, van vrijdag avond tot zondag avond. ze hadden een camera geplaatst en alles strikt in de gaten gehouden. het enige vreemde wat ze vonden is dat ik soms voor me uit staar in het niets maar zo denk ik gewoon goed en rustig na.
terug naar mijnn woede uitbarsting, mijn zusje heeft vandaag lang gewerkt en twee vriendinnen zijn gekomen, ze is nog naar de kroeg geweest, en is nu naar de hooizolder, een plaatselijke club, die blijft dus weg tot een uur of 4, 5 en ik moet nu al slapen! ze heeft zelfs geld van mijn vader gekregen om te gaan! en zelfs mijn vader stuurt mij naar bed om kwart voor twee. zelfs als ik niet hoef te werken! ik vind het gewoon erg vreemd dat mijn zusje van 15 uit mag op zondag nacht en ik zelfs op zaterdag nacht nog naar bed gestuurt word! als ik om een argument vraag is het altijd, je verstoord heel je ritme. nee, dat ik zo fucking vroeg moet slapen verstoord heel mijn fucking ritme! maar wat zij willen, ze weten dat elk klein ding me wakker maakt en mijn ouders kennen dank zij mij het spreekwoord, maak slapende honden niet wakker, want als je me in die drie uurtjes slaap die ik nodig heb wakker maakt, heb je een levenslang trauma. ze dragen het spreek woord op hun hart. ik weet nog dat ik mijn oudere zus een blauw oog heb gegooit met mijn mobiel toen ze 's nachts binnen kwam lopen na het stappen.
maar goed, het is drie uur, ik sluit mijn ogen en ga dromen.
