Als je gemoedelijk in de trein zit,
en een conducteur komt langs en vraagt aan jou op luide toon:
Mag ik uw kaartje zien alstublieft?
Dan leg je jouw wijsvinger gebarend verticaal op je lippen
en wijs je m op t teken van de stiltecoupé
net zolang tot ie in verslagenheid afdruipt
Kom nou, wie denkt ie wel niet wie die is?
Iemand van de gevestigde orde ofzo?!
Als je vriendelijk aan de koningin vraag
of je misschien even die kroon op je hoofd mag zetten
en ze gaat kinderachtig doen door te zeggen,
met haar handen op haar oren:
Neej, hijs van mij! Hijs van mij! La la la ik hoor je niet!
Dan zeg je: Doe nou niet zo flauw Bea,
andere mensen willen ook eens koninkje spelen!
Kom nou!
Lees je dit en ben je opgelucht omdat die Opa zot
eindelijk eens niet zon ingewikkeld en lang gedicht schrijft,
dan zeg ik respecterend:Dat slaat helemaal nergens op!
Dit is niet eens een gedicht en als je dit kort vindt
waarom vond je mijn andere echte gedichten zo lang dan?
Blijkbaar was dit gedicht nog steeds te ingewikkeld voor je
Ben ik nou werkelijk de enige die slim is hiero?