Jippie, het weer gaat beter worden na het weekeind, dus Papsie en ik denken weer aan kamperen.
Nu of nooit, zeggen we en we gaan een kort poosje naar Frankrijk. Deze keer is Bretagne aan de beurt. Hoe daar het weer zal zijn, dat blijft de vraag, we nemen in ieder geval ook warme kleren mee want je weet maar nooit. We zijn er al eens eerder geweest maar het is daar zo groot, altijd weer iets nieuws te zien.
Dat wordt weer lekker en gezellig met de caravan op ons kalme akkertje door Frankrijk tuffen. Wij reizen langzaam, zeg ik altijd. En dat is heerlijk.
Vroeg in de middag stoppen, en de rest van de dag gewoon doen waar we zin in hebben.
Ik hoop altijd dat er een echt goeie douche is op de camping waar we terechtkomen. Want dat is niet altijd het geval.
In dit verband denk ik nog wel eens terug aan een camping in de Morvan.
Een heerlijke camping vlak aan een meer, waar we konden zwemmen en surfen, want dat deden we toen nog.
Het sanitairgebouw daar was wat eenvoudig, met een rij toiletten, een rij douches met alleen koud water en welgeteld één warme douche.
Met zo'n houten deur er voor met bovenaan zo'n open stuk voor de ventilatie.
Daar was op een keer iemand aan het douchen, die daar wel zeer royaal de tijd voor nam, zodat er een rij wachtenden ontstond. Al die mensen stonden een beetje te mopperen over dit aso-gedrag en dat was uiteraard hoorbaar voor de bader, die zich hier helemaal geen (blote) reet van aantrok.
Ook Papsie bevond zich in die wachtrij, maar niet voor lang. Want die had even om zich heen gekeken en zag in de hoek van het toiletgebouw de open werkkast, met daarin onder andere een emmer......
Vlak hierbij was ook een koude kraan....![]()
Ja, dan is een ideetje niet moeilijk. Dus de emmer gevuld met koud water en met de mededeling dat wat extra water nog lekkerder was, werd de emmer boven de deur in de douche leeggekieperd.
Er klonken toen hele rare geluiden uit dat hokje!![]()
![]()
Maar de wachtende mensen kwamen niet meer bij van de lach en de kwaaie doucher die toen maar gauw naar buiten kwam is er nooit achtergekomen wie hem die streek geleverd had.
Maar het was wel eigen schuld, dikke bult. Dat wel.![]()
![]()
Nu of nooit, zeggen we en we gaan een kort poosje naar Frankrijk. Deze keer is Bretagne aan de beurt. Hoe daar het weer zal zijn, dat blijft de vraag, we nemen in ieder geval ook warme kleren mee want je weet maar nooit. We zijn er al eens eerder geweest maar het is daar zo groot, altijd weer iets nieuws te zien.
Dat wordt weer lekker en gezellig met de caravan op ons kalme akkertje door Frankrijk tuffen. Wij reizen langzaam, zeg ik altijd. En dat is heerlijk.
Vroeg in de middag stoppen, en de rest van de dag gewoon doen waar we zin in hebben.
Ik hoop altijd dat er een echt goeie douche is op de camping waar we terechtkomen. Want dat is niet altijd het geval.
In dit verband denk ik nog wel eens terug aan een camping in de Morvan.
Een heerlijke camping vlak aan een meer, waar we konden zwemmen en surfen, want dat deden we toen nog.
Het sanitairgebouw daar was wat eenvoudig, met een rij toiletten, een rij douches met alleen koud water en welgeteld één warme douche.
Met zo'n houten deur er voor met bovenaan zo'n open stuk voor de ventilatie.
Daar was op een keer iemand aan het douchen, die daar wel zeer royaal de tijd voor nam, zodat er een rij wachtenden ontstond. Al die mensen stonden een beetje te mopperen over dit aso-gedrag en dat was uiteraard hoorbaar voor de bader, die zich hier helemaal geen (blote) reet van aantrok.
Ook Papsie bevond zich in die wachtrij, maar niet voor lang. Want die had even om zich heen gekeken en zag in de hoek van het toiletgebouw de open werkkast, met daarin onder andere een emmer......
Vlak hierbij was ook een koude kraan....
Ja, dan is een ideetje niet moeilijk. Dus de emmer gevuld met koud water en met de mededeling dat wat extra water nog lekkerder was, werd de emmer boven de deur in de douche leeggekieperd.
Er klonken toen hele rare geluiden uit dat hokje!
Maar de wachtende mensen kwamen niet meer bij van de lach en de kwaaie doucher die toen maar gauw naar buiten kwam is er nooit achtergekomen wie hem die streek geleverd had.
Maar het was wel eigen schuld, dikke bult. Dat wel.
