klanken van violen
klinken als het huilen van mijn hart
de trilling raakt je
tot in het dieps van je zijn
even als de panfluit
die klinkt als een echo
die huilt aan voeten van bergen
om zijn gemis
de trom
is het gevoel
van een kloppend hart
die weet wat liefde is
de triangel
lijkt onbeduidend klein
maar kon onze ziel
maar zo zuiver zijn
de dwars fluit
geeft de tonen
die mij roepen
en waar ik graag antwoord geef
tot de pauken
woest onderbreken
als trompet geschal
om aandacht vraagt
het is het liefde volle van de harp
die mij hemels laat denken
tot trommel geroffel
me weer met beide benen op aarde zet
waar de tamboerijn
mijn vrolijkheid schetst
om mij in klanken van de viool
weg te laten zakken in dromen
