Quantcast
Channel: WaarMaarRaar.nl - RSS-feed van alle WMR blogs
Viewing all 18691 articles
Browse latest View live

Denk eraan:..

0
0
Denk eraan:............................................
.
Dat bejaarde mensen heel waardevol zijn
Ze zijn waardevoller dan om het even welke jonge mens
.
Ze hebben ...
.
Zilver in hun haar.
Goud in hun tanden.
Stenen in hun nieren.
Lood in hun benen en ......
.
Ze zijn geladen met een heel hoop natuurgas.

ego en gedachten

0
0

komen gedachten van de ego...?
zonder gedachten is er geen ego, de identificatie met gedachten is de ego..
maar de gedachten komen van collectief bewustzijn..

'we zien de dingen niet zoals ze zijn, maar zoals wij zijn'

goedemorgen

0
0
Ik ben maar weer opgestaan,
want dat slapend rijk worden
is me vannacht weer niet gelukt.

Top 5 van: 14-05-2013

En nu een scheetje laten

Lieve middag wensen van opa

luchie...

0
0
Ik kom net een site tegen, die gaat over geurtjes van vroeger. Over de after shave Fresh-up en de Boldootgeurtjes. En gelijk denk ik dan aan de fles Nonchalance en het flesje Panique dat ik had in mijn jonge jaren.
Grappig, dat geuren zoveel herinneringen kunnen oproepen. Zelfs alleen het denken eraan al! Dat zal bij iedereen toch wel een beetje zo zijn?

Heej psssst friend


Dag 35, 13 mei 2013

0
0
Vanavond zijn we er al weer. De agent zwijgt in alle talen over de vooruitzichten. Waarschijnlijk weet hij ook niets. De tafel in het kantoortje bezwijkt al weer bijna onder alle formuliertjes die klaarliggen voor de dames en heren autoriteiten. Allemaal in achtentachtigvoud, want iedereen moet wel met een volle aktetas van boord. Zonder ontwrichte schouder krijgen die jongens (m/v) het idee dat ze voor niks komen. Onze perceptie hiervan is uiteraard anders.
Met de huidige snelheid zullen we tussen tien en elf vanavond op het loodsstation zijn. We zullen wel zien wat er gebeurt, kwestie van afwachten. Ondertussen beginnen we zo langzamerhand de boel klaar te maken voor de kustreis. We verbranden zoveel mogelijk het vuil, zwembadje moet leeg, want met een volle krijgen we het luik niet open en meer van dat soort dingen.
Het begint toch te koud te worden. Luchttemperatuur is nog maar 25 graden en zeewater is ongeveer 26. Op zich niet zo'n probleem, maar met 15 knopen vaarwind, kleine vijf Beaufort, voelt het killetjes aan. Ik vraag me af wanneer de Fillipijntjes hun winteroveralls gaan terugvragen. Die heb ik laten innemen om misbruik te voorkomen. Bovendien zijn ze gewassen. Neem je ze niet in blijven de jongens ze dragen tot ze omvallen van de warmte. Soms letterlijk. Warmte bevanging heet dat dan. Potentieel nog gevaarlijk ook
Kapitein heeft een groot mes gepakt. De tweede stuurman, die de reisvoorbereiding doet en als zodanig de koersen in de kaart zet, heeft een beetje heel erg ruim gerekend. We gaan nou afsnijden. Al met al levert dat toch 24 mijl op, anderhalf uur varen. Kapitein wil vanavond op tijd z'n nest in, denk ik. Het enige is dat voor de kust wat booreilanden liggen. Maar daar hebben we oogjes voor. Die dingen zien best goed te zien, en ook op de radar tonen ze.
Afgelopen zaterdag had ik op m'n daagse rondje gezien dat er een lamellen afdichting uit één van de ventilatieschachten van ruim 2 was gedonderd. Spontaan. Normaal zijn die dingen vastgebout. Houdt wel in dat we een gat van anderhalve vierkante meter hadden vanaf dek direct het ruim in. Nou zitten die gaten vrij beschermd en zijn ze inwendig voorzien van een labyrint, maar het is niet zoals het hoort. Zelfs niet met goed weer. Beetje rondvraag gedaan en het blijkt dat het geruime tijd geleden een leerlingen project was om nieuwe roosters voor die lamellen te plaatsen. De jongens hadden blijkbaar zo'n lamellenbak gewoon teruggezet, ventilatieklep dicht en het blijft wel hangen. Klopt, totdat ondergetekende de ventilatie openzette. Daarna is die bak op het zeetje uit z'n raam gedonderd. Geen schade gelukkig. Vanochtend de bak maar weer terug laten zetten.
Als we weer eens tijd hebben (sic) maar eens inventariseren hoe ver dat project gekomen is en of er niet meer verborgen verrassingen liggen te wachten. Niemand die dat nog weet natuurlijk.
Eindelijk bericht van de agent. om tien uur de loods, en morgenmiddag weg. Met de vraag of we ook hijsgerei hebben. Klopt, hebben we, maar waarom hebben ze in zo'n haven stuwadoors zonder gereedschap?
Even later: Loods komt om 2300. Oké, nachtwerk dus. Je hebt 't niet altijd voor het kiezen, al krijg je het er soms wel voor. Motortje maar wat langzamer laten draaien. Het heeft geen zin om voluit door te draaien als je toch een paar uur wachten moet. Paar uur later, Vitoria Pilot op de radio. Wat is de ETA (Estimated Time of Arrival)? "Eh, we hadden van jullie opgekregen wanneer we aan moesten komen. Maarre, als we benen maken kunnen we er om 2100 zijn". Dat alles op een slechte radioverbinding in gemengd Engels en Portegastisch (Portugees, maar dan anders). "Yes, yes, pilot on arrival, ETA 2100". Toen maar even het pookje op tafel gelegd (volle kracht gegeven, dat gaat door een kleine handel, het pookje, naar voren te duwen waardoor hij horizontaal komt te liggen). En inderdaad, om negen uur kwam de loods aan boord. Die wist ook wat doorvaren was, en om half elf lagen we vast. Alleen de agent kwam aan boord, alle autoridades (plaatselijke autoriteiten) lagen al te ronken. Geen bezwaar, moesten ze vaker doen.
Om zeven uur één ploeg, rond de middag klaar. Voor zeven kistjes? Schappelijk.

Klim niet op de rotsen

Zondaar in de hel

0
0
Zondaar in de hel
Op een dag komt een zondaar in de hel. Als hij wanhopig ronddwaalt komt hij een demon tegen.
Demon: "Waarom ben je verdrietig, vriend?"
Zondaar: "Wat denk je? Ik ben in de hel!"
Demon: "De hel is niet zo slecht. We hebben veel plezier hier. Hou je van een borrel?"
Zondaar: "Jazeker, ik drink graag."
Demon: "Dan ga je maandagen geweldig vinden. Op maandagen doen we niets anders dan drinken. Whiskey, tequila, wodka, bier... We drinken tot we overgeven en drinken dan nog door."
Zondaar: "Wauw, dat is te gek!"
Demon: "Rook je?"
Zondaar: "Nou en of."
Demon: "Nou dan zijn de dinsdagen fantastisch. We roken de fijnste sigaren van de wereld en roken onze godverdomde longen uit. Als je kanker krijgt: niets aan de hand, je bent toch al dood!"
Zondaar: "Wauw!"
Demon: "Ik neem aan dat je ook van gokken houdt."
Zondaar: "Ja, toevallig wel."
Demon: "Goed, want de woensdag is gokdag. Craps, blackjack, horse races, you name it."
Zondaar: "Wauw."
Demon: "Hou je van drugs?"
Zondaar: "Ik gebruik graag. Maar je wil toch niet zeggen..."
Demon: "Ja zeker wel! Donderdag is drugsdag. Neem het ervan en grijp alle drugs die je maar wilt!"
Zondaar: "Ik heb nooit gedacht dat de hel zo leuk was!"
Demon: "Ben je homo?"
Zondaar: "Uh, nee."
Demon: "Ohhh... dan zal je een hekel hebben aan de vrijdagen...

Eerste jaar

0
0
Vandaag dacht ik er over wanneer mijn eerste jaar op wmr was. Ik keek op mijn mail en JA! Het is zover! Ik ben al een jaar lid van deze gezellige site :D

Edit: Ik heb nu ook een pp :)

Zomaar een mooi plaatje

Lieve avondwensen van zotte opa

Stem vult zaal:

0
0
Stem vult zaal:
.
.
Zangeres: "Zag je hoe mijn stem gisteren de zaal vulde?"
.
.
.
.
.
"Ja, er liepen zelfs mensen weg om ruimte te maken voor je stem!"

Gij zult niet vreemdgaan

0
0
Een dominee en een pastoor
Een pastoor en een dominee komen elkaar al jarenlang standaard elke week tegen op de fiets. Voor de rest gaan ze niet met elkaar om, op die manier komt het praatje dan ook nooit verder dan: "Goeiedag, fijne zondag gehad?"
Met daarop standaard als antwoord: "Ook goeiedag. Ja, fijne zondag gehad."
Zo gaat dat jaar in, jaar uit. Tot op een dag de pastoor weer over het welbekende weggetje fietst en in de verte de dominee aan ziet komen lopen. Verbaasd stopt hij naast de dominee en vraagt: "Maar dominee, wat is er met je fiets gebeurd?"
"Als ik dat eens wist," zei de dominee, "ik denk dat hij gejat is, ik heb hem in ieder geval niet meer."
"Nou," zegt de pastoor, "daar heb ik wel een oplossing voor. Dan moet je aankomende zondag voor in de kerk, als je de wet voorleest, bij 'U zult niet stelen', een flinke pauze inlassen, dan krijgt de dader vast spijt en dan is die fiets zo bij u terug."
Dat vond die dominee wel een goed idee, dus hij besluit dat te doen.
De week erop rijdt de pastoor weer over het weggetje en ziet in de verte de dominee op de fiets aan komen rijden. Opgeruimd bedenkt de pastoor zich dat het dus gelukt is. Als ze elkaar tegenkomen stopt de pastoor en zegt: "Zo te zien heb je wel iets aan mijn advies gehad."
"Nou, het zit zo," zegt de dominee, "ik stond dus in de kerk en ik las de wet voor. Bij het gebod over het stelen laste ik een flinke pauze in, voordat ik verderging. Bij 'U zult niet echtbreken' wist ik ineens weer waar die fiets was joh!"

Truste tot morgen

0
0


Vanmorgen een mooie rit naar den 4akker gemaakt, de melk en boerenkaas opgehaald en de vierpootjes nog even langs de ijssel laten draven,
vanmiddag eerst met de vierpootjes een vissie wezen halen en daarna aan het stoeien geweest met de lijsten voor vakantie der kids......
nu is het lichaam toe aan rust
rondje
hapje
sapje
dvdtje
slapen en gezond weer op
FIJNE NACHT
BLIJF BLIJ
DENK AAN ONS




Dag 36, 14 mei 2013

0
0
De agent had gevraagd of we in het kader van de efficiëntie de boel alvast los konden gooien. Natuurlijk, doen we effe. Dus om zes uur de kudde aan dek, ruim open en sjorrings eraf. Zeven uur zou de stuwadoor komen, Mooi op tijd om kwart over kwamen ze aanzeilen en om half acht draaide de boel. Nou ja, draaien, dikke stront is er niks bij. Maar zo af en toe ging er toch een kistje naar de wal. Wat natuurlijk ook niet hielp was dat ze onvoldoende vrachtauto's hadden voor de afvoer. Daarom charterden ze een dikke walkraan die een stukje verderop de vrachtauto weer leegmaakte voor de volgende.
Ook leuk was dat de stuwadoor niet door had dat het om zware lading ging. 54 ton per kistje was voor ons niet zoveel dat we bijzondere maatregelen moesten treffen, ballast pompen of zo, maar het schip kwam er wel elke keer scheef door. Als je de kist dan neerzet komt het schip weer recht, waardoor de top van de kraan een zwieper krijgt. Het zijn maar één of twee graden, maar op 30 meter van het draaipunt is dat toch een respectabele afstand. De truc is dan dat je hem in één keer neerzet. En dat betekent dat je van te voren heel goed uitpeilt dat hij op de juiste plek komt, anders komt de vrachtauto scheef te hangen. Als het echt mis gaat valt de kist van de auto, of kapseist het hele fabriek. De kist is zwaarder dan het eigen gewicht van de vrachtauto, en dat is duidelijk te merken. Dat ze die fout de eerste keer maken, oké, vooruit. Maar na zeven kistjes nog steeds aan het pielen?
Ze zijn gewend om een kistje neer te zetten, en als het niet helemaal goed staat weer op te tillen en beter neer te zetten. Bij lichte hijsen werkt dat prima. In dit geval zwaait de top van de kraan heen en weer als je de de kist weer optilt en neerzet. Daardoor komt de kist steeds weer anders op de auto te staan, en natuurlijk net precies niet zoals je hem hebben wilt. Het neerzetten duurde dus net zolang totdat de kist per ongeluk goed kwam te staan. En dat kon even duren. Geeft niks, we hebben toch tijd zat.
De eerste vier eruit, de kist voor Rio de Janeiro, die was in Antwerpen op het laatste moment bijgeboekt, op een ander plekje gezet. Dat deden we zelf, anders moest de stuwadoor daarvoor extra betaald worden. Tussendeks pontons aan dek gelegd en de laatste drie uit het onderruim. Om één uur was het ploegwissel. Met andere woorden ging de kudde er om 1220 van tussen, met nog één kist te gaan. Om tien voor half twee kwamen ze weer terug en om kwart voor twee was het lossen gedaan. Toen kon het wel vlot. Vertragingstactieken heet dat.
Loods komt om vier uur. Mooi, tijd zat om de overtollig geworden stoppertjes weg te slijpen, de pontonnetjes weer op de plek te brengen en alles klaar te maken. Loods komt met het bootje, dus de gangway kan ook al naar binnen. Dat scheelt ook weer.
Toen, een uur voor vertrek, telefoon voor de derde machinist. Z'n vriendin heeft een ongeluk gehad en ligt in het ziekenhuis. Kantoor, agent en kapitein in de bocht en binnen het half uur waren een hotel en taxi geregeld. Hij kon gelijk naar huis. Alleen een vliegtuig dezelfde avond nog lukte niet meer. Alleen stond de taxi vast in de file, dat schijnt daar elke avond prijs te zijn. Gangway weer omlaag en de derde de wal op met z'n koffertje en rugzak. Taxi komt zo.
Gangway weer binnenboord, loods aan boord, sleepbootje vast, trossen los en gaan. Derde stond nog moederziel alleen in een vreemd land waar hij de taal niet kent op een taxi te wachten. Uurtje later belde de agent dat alles volgens plan gegaan was en dat hij al in een hotel zat, te wachten op z'n vlucht. Toch een geruststelling.
Op naar Rio. Morgen even na de middag aankomst.

Dag 37, 15 mei 2013

0
0
Rio de Janeiro. Één kist en zes containers. 's Ochtends alle stoppertjes die in Vitoria waren vrijgekomen laten wegslijpen. Kan maar gebeurt wezen. Het grootste gedeelte was overigens al in de haven gebeurt.
Om half twee de loods, dan heb je in ieder geval nog de tijd om fatsoenlijk te eten. Na het eten de aanloop van de haven. Kort langs het Suikerbrood, met op de achtergrond het bekende beeld van de verlosser. Een zoomlensje van 640 en 3200 ASA voor een schappelijke sluitertijd doet dan wonderen.
Even een beetje geharrewar tussen de kapitein en de loods over hoeveel sleepboten. Loods wilde er eigenlijk twee. Misschien heeft hij aandelen in die bootjes. Kapitein vroeg hoeveel ruimte er was en toen moest de loods wel zeggen dat de haven bekant leeg was. "Dan hebben we ook voldoende ruimte om te draaien." Dat was een half jaar terug al zo en dat zal niet veranderd zijn. Er inderdaad, met één sleepbootje ging het ook. En zonder was het ook gelukt.
Voor de kant. Kapitein had weer last van doorbuigende tafelbladen. Maar ook hier kwam er alleen een agent met een hulpje. Even later ook nog Port Sanitation Inspector die aan Rodent Control deed. In de hele wereld bestaat er een systeem ter bestrijding van ratten. Dat in geval van besmetting met de pest. Dat er zowat de afgelopen honderd jaar geen pest-besmetting via schepen heeft plaatsgevonden doet niet ter zake, elk half jaar worden schepen gekeurd of er ook ratten aan boord zijn. Dan krijg je een "deratting certificate" als het schip daadwerkelijk is uitgegast en een "deratting exemption certificate" als de inspecteur dat niet nodig vindt. Negenennegintig van de honderd keer krijg je zo'n exemption certificate. Alleen in Rio de Janeiro is dat niet voldoende en moet er tenminste eens per half jaar met gif gespoten worden. À raison van 1800 Amerikaanse dollars. En dat voor tien minuten rondkijken in de kombuis en de stores en een beetje spuit spuit tegen de tafelpoten. Maar als je het niet laat doen wordt er niet gelost, of krijg je geen toestemming van de havenmeester om te vertrekken. Het woord "afpersing" is hier dus inderdaad op z'n plaats.
Aan de andere kant, de baas verdient genoeg aan dat ene kistje, dus 1800 dollar kan er heus wel af. Maar 't is toch zonde geld.
Zes containers en één kistje waren natuurlijk in no time gelost. Voor die containers hadden ze zowaar een spreader klaarliggen, maar dat kistje moest toch echt met gerei van het schip. Speciaal voor die reden had ik in de vorige haven de hijsdraden in het ruim laten liggen, en die kwamen daarmee goed van pas. Inhaken en draaien met die bak.
Wilden ze ons nog een half uur lossjorren claimen. Grapje. De heren stuwadoors begonnen met de containers, en tegen de tijd dat die eraf waren hadden de matrozen de sjorringen los en hing het laadgerei in de kraan. Dat ging dus niet door. Of dat enigerlei consequenties heeft, geen idee. Maar vertraging daardoor? Kom nou. Ons het werk laten doen en daar ook nog eens tijd claimen.
Verder nog wat houtjes in tussendek 1 laten gooien. In de volgende haven moet daar gelost worden, en omdat daar ook de lading uit het onderruim eruit gaat moeten we pontons stapelen. Nu zitten op die pontons stoppers om de lading op z'n plek te houden. Dat zijn in dit geval T-profielen van ca 10 cm hoog. Daar kun je geen ponton bovenop leggen, die profielen gaan dwars door de onderkant heen. Dus moet je eerst 12 cm hout stapelen en de pontons daar bovenop leggen. Als die houtjes al klaar liggen verlies je daar alvast geen tijd mee. Regeren is vooruitzien, zeggen ze wel eens.
Om acht uur vanavond de loods. Het had uiteraard veel eerder gekund, maar naar Sao Sebastiao is het maar 10 uur draaien. Als we te vroeg weg gaan komen we op een hoerentijd aan (sorry dames). Als we om acht uur vanavond de loods krijgen kunnen we met goed fatsoen om acht uur morgenochtend, na het ontbijt dus, aankomen, en zijn we weer fris en fruitig voor de volgende lossing.
Vertrek was weer lachen. Tien voor acht komt de loods aan boord. De kok werd afgelost, en de taxi was om acht uur besteld. Er was geen taxi te bekennen, maar toch de kok maar de wal op geschopt. Tijd is tijd tenslotte, zelfs in Brazilië. Kort na achten kwam inderdaad een taxi aanrijden, kokkie weg. Wij nog niet. Wij wachtten op de roeiers (Rotterdamse term voor de de mensen die de trossen los- of vastmaken). Geen hond te bekennen. Kwart over acht ziet de loods een vage schaduw op de kade. Daar zat een ventje al twintig minuten te wachten. Uiteindelijk bleek dat hij dacht dat wij sleepboten zouden nemen. Niet dus. Roer aan boord, drukkert met de boegschroef en het schip komt vierkant van de kaai. Roer recht, klapje vooruit en we waren onderweg. Sleepboten? Hoezo? Het gaat niet altijd zo simpel en dan ben je blij dat ze er zijn. Maar in dit geval, nee hoor. Alleen om de roeiers wakker te krijgen lijkt het.
Morgen de volgende haven.

Weltrusten/goedemorgen

Viewing all 18691 articles
Browse latest View live