Gisteren ging ik in de trein , een dubbeldekker, onder de trap zitten.
Ik ga zitten en ziet tegenover me een rugtas.
Verder niemand in de buurt en in die 10 minuten kwam er ook niemand.
Ik die tas opengemaakt en zie een groen appel en daaronder een leuk klein laptopje.
Ik denk als ik hem laat staan is die zeker weg, dus ik hem meegenomen naar huis.
Daar gekeken of we een adres konden vinden, was nog een heel gepuzzel.
Gebeld en een vrouw nam op en zei ow.
Ze zou hem vandaag ophalen, dus haar gezegd welke tram ze moest nemen en waar ze moest uitstappen en daar zou ik staan met haar tas.
Ik kom aanrijden op de fiets, tram rijd net weg en.....niemand.
Ik wachten en.....nog steeds niemand/
Ik naar huis, daar haar ge-smst en ze smste terug dat de deur niet openging van de tram en ze een halte verder was uitgestapt enze kwam teruglopen.
Nou is dat een brede weg met een water ertussen , dus ik denk, ik ga bij die halte wachten.
Na een kwartier werd ik het zat en wilde naar huis fietsen en werd ik gebeld door thuis.
Waar sta jij?
Net nog bij die halte zeg ik.
Ik wilde net naar huis fietsen want die doos is er niet.
Ik heb haar aan de lijn en ze staat bij het tankstation, word me gezegd.
Op 10 meter staat daar een tankstation.
Ik kijk en zie niemand.
Ik zeg : waar staat ze dan.
Hoe ziet ze eruit, wat draagt ze?
En toen zag ik ineens een oudere vrouw staan met haar rug naar me toe.
Zou haar ontmoeten op die tramhalte en ze gaat ergens anders staan.
Ze was wel blij.
Dat op elkaar wachten en naast elkaar staan had ik anderhalf jaar geleden al meegemaakt met een wmr lid
Maar dat was wel grappig