Ik ging afgelopen woensdag met Jaldert naar Texel. We waren vorige vrijdag een jaar samen en dat was een uitje daarom![]()
. Ik kon na mijn stage en veel gedoe met werk afbellen naar Texel. We kwamen woensdag avond aan, tentje opgezet en verder weinig gedaan. Was erg leuk tot we de volgende gebeld werden dat we terug moesten komen. Het ging niet goed met zijn opa en hij dacht aan euthanasie![]()
(hij is geconstateerd met kanker en dat is ongeneeslijk). Jaldert had het hier erg moeilijk mee. We zijn die dag nog even naar het strand gegaan waar we met een veel te grote vlieger gespeeld hebben. Zo eentje waar ik eigenlijk niet mee kon vliegeren omdat ik er (letterlijk) zo mee weg vloog en alle kanten op getrokken werdt![]()
. Was wel goed om het slechte nieuws even te vergeten.
Die avond ben ik met hem mee gegaan naar zijn opa en oma. De rest van de famillie was er ook. Iedereen heel emotioneel, ik had het daar best moeilijk mee![]()
. Daar gegeten, en we hoorden dat er de volgende dag een verpleegster kwam om een spuit te geven. Hiervan raakt hij in een coma en dan duurt het nog 3 uur tot een week voor hij werkelijk overlijd.
De dag erna (vrijdag) is zijn opa overleden, 11 uur kreeg hij de spuit en hij is 10 voor 3 overleden![]()
. Jaldert wilde er bij zijn als het gebeurde. Ik wilde er niet bij zijn, daarom liet hij een vriendin komen (die ik ook ken) zodat ik dan niet alleen was![]()
. Het bleek (als verwacht) een heel emotionele gebeurtenis te zijn. Hij is na het geven van de spuit terug gekomen. Daar bleef hij tot we hoorden dat hij overleden was. Toen zijn we terug gegaan en hebben iedereen gecondoleerd. Alles voor de begravenis werdt geregeld en ik voelde me een buitenstaander daarbij![]()
. Ik heb met zijn zus en haar vriend het eten gemaakt. Zodat de rest van de famillie daar geen zorgen voor hoefde te maken. Deze dag waren we een jaar samen, dus dat liep heel anders dan verwacht.![]()
De volgende dag had iedereen al wat meer vrede mee, ik ben die dag naar huis gegaan.
Nu is woensdag de begravenis en dan ben ik ook uitgenodigd. Ik moet dus vrij nemen van school, maar ik ga er wel heen.
. Ik kon na mijn stage en veel gedoe met werk afbellen naar Texel. We kwamen woensdag avond aan, tentje opgezet en verder weinig gedaan. Was erg leuk tot we de volgende gebeld werden dat we terug moesten komen. Het ging niet goed met zijn opa en hij dacht aan euthanasie
(hij is geconstateerd met kanker en dat is ongeneeslijk). Jaldert had het hier erg moeilijk mee. We zijn die dag nog even naar het strand gegaan waar we met een veel te grote vlieger gespeeld hebben. Zo eentje waar ik eigenlijk niet mee kon vliegeren omdat ik er (letterlijk) zo mee weg vloog en alle kanten op getrokken werdt
. Was wel goed om het slechte nieuws even te vergeten.Die avond ben ik met hem mee gegaan naar zijn opa en oma. De rest van de famillie was er ook. Iedereen heel emotioneel, ik had het daar best moeilijk mee
. Daar gegeten, en we hoorden dat er de volgende dag een verpleegster kwam om een spuit te geven. Hiervan raakt hij in een coma en dan duurt het nog 3 uur tot een week voor hij werkelijk overlijd. De dag erna (vrijdag) is zijn opa overleden, 11 uur kreeg hij de spuit en hij is 10 voor 3 overleden
. Jaldert wilde er bij zijn als het gebeurde. Ik wilde er niet bij zijn, daarom liet hij een vriendin komen (die ik ook ken) zodat ik dan niet alleen was. Het bleek (als verwacht) een heel emotionele gebeurtenis te zijn. Hij is na het geven van de spuit terug gekomen. Daar bleef hij tot we hoorden dat hij overleden was. Toen zijn we terug gegaan en hebben iedereen gecondoleerd. Alles voor de begravenis werdt geregeld en ik voelde me een buitenstaander daarbij
. Ik heb met zijn zus en haar vriend het eten gemaakt. Zodat de rest van de famillie daar geen zorgen voor hoefde te maken. Deze dag waren we een jaar samen, dus dat liep heel anders dan verwacht.
De volgende dag had iedereen al wat meer vrede mee, ik ben die dag naar huis gegaan.
Nu is woensdag de begravenis en dan ben ik ook uitgenodigd. Ik moet dus vrij nemen van school, maar ik ga er wel heen.
