Alweer een avontuur. De pontons ditmaal. Morgen, zondag, varen, overmorgen 's middags op San Lorenzo en 's avonds begin laden begint wat serieuzer te worden. Daarom, en omdat we alle vertrouwen hebben dat we voldoende gelegenheid krijgen om één en ander in orde te krijgen, en omdat het toch mooi weer was, met nagenoeg vlakke zee, vond de kapitein het een goed idee om alvast wat pontons aan dek te trekken. Dus ik denk, als we eerst maar eens de lastigste doen, de jongens voor de accommodatie op de plek leggen.
Vanochtend om acht uur beginnen, d'r moest nog wat rommel uit de machinekamer, en tegen negenen begin met de pontons. Goeie kraandrijver, tegen tienen hadden we de eerste twee staan. Koffie, en tegen elven vier stuks. En toen kwam nummer vijf. De kraan kon zo hoog niet tillen, beveiliging. Paar dingen geprobeerd, geen succes. Machinist erbij, overbruggen die beveiliging. Overbrugging werkte niet. Tja, zegt de machinist, dan moet ik in de boeken duiken en hoe lang dat gaat duren?
Ach, waarvoor heb je anders je @#$%^ plannetjes gemaakt? Om ze te veranderen tenslotte. Plan B op tafel. Vier hoog voor de accommodatie, leerlingen blij, want die houden daglicht. Toen ze erachter kwamen hoe hoog (zes meter) een stapeltje van zes zou worden, hadden ze me al een kist bier aangeboden om toch maar daglicht te houden. Heel verleidelijk, en had ik het maar aangenomen.
Daarnaast had ik op voorkant ruim 2, sectie 15 en 17, twee stapeltjes van vier gepland. Die kunnen ook vijf worden. Probleem opgelost. Maar inmiddels was het al weer kwart voor twaalf. Vierkant werk, eten. Ik loop nog even langs de rand van het luik en denk bij mezelf, wat zitten die scharnieren kort op de pontons. Tegelijk komt de kraandrijver langslopen. Ja, zegt die, normaal zit er meer ruimte tussen....
@#$%^ Had ik de pontons verkeerd om liggen. Leuk klusje voor de middag, alle vier de pontons nog "even" 180 graden draaien.
Voor het eten, tussen twaalf en half één, zoals gebruikelijk met de machinisten, derde stuurman en kapitein een biertje gedaan. Het hele verhaal verteld. Nou, zegt de kapitein, dan ben je zéker tot na vijven bezig. Ik: Wablief? Ja, zegt hij, je zou toch álle pontons aan dek halen?
Gelijk een handvol leerlingen gecharterd, en na het eten maar weer aan dek. De bootsman het goede nieuws verteld. Oké, zegt die, wat beuren moet, moet beuren. Dus twee ploegen gemaakt, ééntje voor ruim één en ééntje voor ruim twee. De bootsman ging met de matrozen en één leerling op ruim twee bezig, en ik met twee leerlingen en de derde stuurman op ruim één.
Wat je als stuurman normaal nooit doet, is zelf de kraan induiken. In dit geval zat er niets anders op, want pontons, met een eigen gewicht van 44 ton, los aan dek brengen, kun je niet aan onervaren mensen overlaten. Dus toch maar de kraan in en vanuit het luikje gillen wat ze allemaal verkeerd deden. Volgende keer toch maar een radiootje meenemen.
De bootsman was met anderhalf uur klaar met draaien, en begon toen met de zes, de vier van de oorspronkelijke planning en de twee die overgebleven, waren aan dek te brengen. In dezelfde tijd had ik met m'n ploegje één ponton op de plaats en drie klaar om neer te leggen. Vanwege de maat van de pontons moest ik toen op de bootsman wachten. Die moest twee stuks aan dek brengen, en daarna deden we één om één. Om vier uur was ik klaar, en moest de bootsman de laatste twee nog doen. Dat ging gelukkig redelijk vlot, dus voor vijven waren de ruimen alweer dicht. Alweer een dagje van vier tot acht.
Voordeel is, als die Argentijnen het op de heupen krijgen, dan kunnen we zo onder de laadpijp. En dat was de bedoeling van de kapitein. Je weet maar nooit. Akela akela, weest bereid.
En dat is maar goed ook. Een goed uur later, telefoon van de agent. Montevideo loods probeert je op te roepen. Hè, wat? Loods opgeroepen, en die zegt, om 1800 krijg je de loods. Over een half uur dus. Normaal komen ze minimaal twee uur van tevoren. Wij kunnen relatief snel klaar zijn met de machine, maar een oude langzaamloper heeft gauw een uur nodig voordat die aangeslingerd kan worden. Bovendien hebben we zowel een agent in Buenos Aires als in Montevideo, en beiden hadden vanochtend doorgegeven dat we morgenochtend onder zeil zouden. Verder hebben we zeven lengtes aan dek. Voordat die afstand binnen is ben je ook even verder.
Het kan allemaal wel, maar een berichtje vooraf zou wel prettig zijn.
Vanochtend om acht uur beginnen, d'r moest nog wat rommel uit de machinekamer, en tegen negenen begin met de pontons. Goeie kraandrijver, tegen tienen hadden we de eerste twee staan. Koffie, en tegen elven vier stuks. En toen kwam nummer vijf. De kraan kon zo hoog niet tillen, beveiliging. Paar dingen geprobeerd, geen succes. Machinist erbij, overbruggen die beveiliging. Overbrugging werkte niet. Tja, zegt de machinist, dan moet ik in de boeken duiken en hoe lang dat gaat duren?
Ach, waarvoor heb je anders je @#$%^ plannetjes gemaakt? Om ze te veranderen tenslotte. Plan B op tafel. Vier hoog voor de accommodatie, leerlingen blij, want die houden daglicht. Toen ze erachter kwamen hoe hoog (zes meter) een stapeltje van zes zou worden, hadden ze me al een kist bier aangeboden om toch maar daglicht te houden. Heel verleidelijk, en had ik het maar aangenomen.
Daarnaast had ik op voorkant ruim 2, sectie 15 en 17, twee stapeltjes van vier gepland. Die kunnen ook vijf worden. Probleem opgelost. Maar inmiddels was het al weer kwart voor twaalf. Vierkant werk, eten. Ik loop nog even langs de rand van het luik en denk bij mezelf, wat zitten die scharnieren kort op de pontons. Tegelijk komt de kraandrijver langslopen. Ja, zegt die, normaal zit er meer ruimte tussen....
@#$%^ Had ik de pontons verkeerd om liggen. Leuk klusje voor de middag, alle vier de pontons nog "even" 180 graden draaien.
Voor het eten, tussen twaalf en half één, zoals gebruikelijk met de machinisten, derde stuurman en kapitein een biertje gedaan. Het hele verhaal verteld. Nou, zegt de kapitein, dan ben je zéker tot na vijven bezig. Ik: Wablief? Ja, zegt hij, je zou toch álle pontons aan dek halen?
Gelijk een handvol leerlingen gecharterd, en na het eten maar weer aan dek. De bootsman het goede nieuws verteld. Oké, zegt die, wat beuren moet, moet beuren. Dus twee ploegen gemaakt, ééntje voor ruim één en ééntje voor ruim twee. De bootsman ging met de matrozen en één leerling op ruim twee bezig, en ik met twee leerlingen en de derde stuurman op ruim één.
Wat je als stuurman normaal nooit doet, is zelf de kraan induiken. In dit geval zat er niets anders op, want pontons, met een eigen gewicht van 44 ton, los aan dek brengen, kun je niet aan onervaren mensen overlaten. Dus toch maar de kraan in en vanuit het luikje gillen wat ze allemaal verkeerd deden. Volgende keer toch maar een radiootje meenemen.
De bootsman was met anderhalf uur klaar met draaien, en begon toen met de zes, de vier van de oorspronkelijke planning en de twee die overgebleven, waren aan dek te brengen. In dezelfde tijd had ik met m'n ploegje één ponton op de plaats en drie klaar om neer te leggen. Vanwege de maat van de pontons moest ik toen op de bootsman wachten. Die moest twee stuks aan dek brengen, en daarna deden we één om één. Om vier uur was ik klaar, en moest de bootsman de laatste twee nog doen. Dat ging gelukkig redelijk vlot, dus voor vijven waren de ruimen alweer dicht. Alweer een dagje van vier tot acht.
Voordeel is, als die Argentijnen het op de heupen krijgen, dan kunnen we zo onder de laadpijp. En dat was de bedoeling van de kapitein. Je weet maar nooit. Akela akela, weest bereid.
En dat is maar goed ook. Een goed uur later, telefoon van de agent. Montevideo loods probeert je op te roepen. Hè, wat? Loods opgeroepen, en die zegt, om 1800 krijg je de loods. Over een half uur dus. Normaal komen ze minimaal twee uur van tevoren. Wij kunnen relatief snel klaar zijn met de machine, maar een oude langzaamloper heeft gauw een uur nodig voordat die aangeslingerd kan worden. Bovendien hebben we zowel een agent in Buenos Aires als in Montevideo, en beiden hadden vanochtend doorgegeven dat we morgenochtend onder zeil zouden. Verder hebben we zeven lengtes aan dek. Voordat die afstand binnen is ben je ook even verder.
Het kan allemaal wel, maar een berichtje vooraf zou wel prettig zijn.