Vanavond zijn we er al weer. De agent zwijgt in alle talen over de vooruitzichten. Waarschijnlijk weet hij ook niets. De tafel in het kantoortje bezwijkt al weer bijna onder alle formuliertjes die klaarliggen voor de dames en heren autoriteiten. Allemaal in achtentachtigvoud, want iedereen moet wel met een volle aktetas van boord. Zonder ontwrichte schouder krijgen die jongens (m/v) het idee dat ze voor niks komen. Onze perceptie hiervan is uiteraard anders.
Met de huidige snelheid zullen we tussen tien en elf vanavond op het loodsstation zijn. We zullen wel zien wat er gebeurt, kwestie van afwachten. Ondertussen beginnen we zo langzamerhand de boel klaar te maken voor de kustreis. We verbranden zoveel mogelijk het vuil, zwembadje moet leeg, want met een volle krijgen we het luik niet open en meer van dat soort dingen.
Het begint toch te koud te worden. Luchttemperatuur is nog maar 25 graden en zeewater is ongeveer 26. Op zich niet zo'n probleem, maar met 15 knopen vaarwind, kleine vijf Beaufort, voelt het killetjes aan. Ik vraag me af wanneer de Fillipijntjes hun winteroveralls gaan terugvragen. Die heb ik laten innemen om misbruik te voorkomen. Bovendien zijn ze gewassen. Neem je ze niet in blijven de jongens ze dragen tot ze omvallen van de warmte. Soms letterlijk. Warmte bevanging heet dat dan. Potentieel nog gevaarlijk ook
Kapitein heeft een groot mes gepakt. De tweede stuurman, die de reisvoorbereiding doet en als zodanig de koersen in de kaart zet, heeft een beetje heel erg ruim gerekend. We gaan nou afsnijden. Al met al levert dat toch 24 mijl op, anderhalf uur varen. Kapitein wil vanavond op tijd z'n nest in, denk ik. Het enige is dat voor de kust wat booreilanden liggen. Maar daar hebben we oogjes voor. Die dingen zien best goed te zien, en ook op de radar tonen ze.
Afgelopen zaterdag had ik op m'n daagse rondje gezien dat er een lamellen afdichting uit één van de ventilatieschachten van ruim 2 was gedonderd. Spontaan. Normaal zijn die dingen vastgebout. Houdt wel in dat we een gat van anderhalve vierkante meter hadden vanaf dek direct het ruim in. Nou zitten die gaten vrij beschermd en zijn ze inwendig voorzien van een labyrint, maar het is niet zoals het hoort. Zelfs niet met goed weer. Beetje rondvraag gedaan en het blijkt dat het geruime tijd geleden een leerlingen project was om nieuwe roosters voor die lamellen te plaatsen. De jongens hadden blijkbaar zo'n lamellenbak gewoon teruggezet, ventilatieklep dicht en het blijft wel hangen. Klopt, totdat ondergetekende de ventilatie openzette. Daarna is die bak op het zeetje uit z'n raam gedonderd. Geen schade gelukkig. Vanochtend de bak maar weer terug laten zetten.
Als we weer eens tijd hebben (sic) maar eens inventariseren hoe ver dat project gekomen is en of er niet meer verborgen verrassingen liggen te wachten. Niemand die dat nog weet natuurlijk.
Eindelijk bericht van de agent. om tien uur de loods, en morgenmiddag weg. Met de vraag of we ook hijsgerei hebben. Klopt, hebben we, maar waarom hebben ze in zo'n haven stuwadoors zonder gereedschap?
Even later: Loods komt om 2300. Oké, nachtwerk dus. Je hebt 't niet altijd voor het kiezen, al krijg je het er soms wel voor. Motortje maar wat langzamer laten draaien. Het heeft geen zin om voluit door te draaien als je toch een paar uur wachten moet. Paar uur later, Vitoria Pilot op de radio. Wat is de ETA (Estimated Time of Arrival)? "Eh, we hadden van jullie opgekregen wanneer we aan moesten komen. Maarre, als we benen maken kunnen we er om 2100 zijn". Dat alles op een slechte radioverbinding in gemengd Engels en Portegastisch (Portugees, maar dan anders). "Yes, yes, pilot on arrival, ETA 2100". Toen maar even het pookje op tafel gelegd (volle kracht gegeven, dat gaat door een kleine handel, het pookje, naar voren te duwen waardoor hij horizontaal komt te liggen). En inderdaad, om negen uur kwam de loods aan boord. Die wist ook wat doorvaren was, en om half elf lagen we vast. Alleen de agent kwam aan boord, alle autoridades (plaatselijke autoriteiten) lagen al te ronken. Geen bezwaar, moesten ze vaker doen.
Om zeven uur één ploeg, rond de middag klaar. Voor zeven kistjes? Schappelijk.