Inderdaad, dankzij het inloop programma van de hoofdmotor waren om vier uur zowat dwars van Den Helder. Een flink stuk naar buiten vanwege de verkeerscheidingsstelsels "OffTexel" en "OffVlieland". Het was niet zo druk. We kwamen alleen een beetje knijp te zitten met een bootje dat meer het bakboords deel van de verkeersbaan pakte dan ik verwachtte. Maar we liepen goed vijf knopen sneller, dus we waren hem zo voorbij. Voor de rest de rommel van de stores verder opruimen. Het meeste daarvan heeft z'n weg gevonden. Er liggen alleen nog een paar onbegrepen stukken in de gang. Nog maar een driftig over nadenken. Één van die dingen is een stapel papieren vuilniszakken. Wie die besteld heeft, en waarom is mij onduidelijk. Ze zijn voor voedselafval, maar als ze daarvoor gebruikt worden lekken ze met twee dagen door. Wij kunnen ze daarvoor dus niet gebruiken. Andere organische afval soorten moeten we tegenwoordig, sinds 1 januari, allemaal aan boord houden. Daardoor maakt het voor ons geen enkel verschil meer hoe we het verpakken. Helemaal niet verpakken is milieutechnisch natuurlijk het beste. Hoe minder afval hoe beter. Maar voor ons is dat geen doen, omdat we in korte tijd veel naar een vuilnisbak moeten brengen. Dus de nieuwe regels houden uiteindelijk in dat we meer afval produceren. Dat wordt dan, als het goed is, wel aan de wal verwerkt, maar omdat de ophaaldiensten aan de wal niet gestandaardiseerd zijn komt alles door elkaar heen. Uiteindelijk komt het er op neer dat we net als vroeger we alles bij elkaar donderen en het of verbranden, of aan de wal geven. Nou ja, het zal mijn tijd wel duren. Voordelen van het nieuwe systeem zie ik echter niet.
Vier uur 's middags waren we bij de Elbe 1. Het lichtschip, een boei eigenlijk, voor de Elbemonding. Daar vlakbij kregen we de loods. Van de agent in het kanaal hadden we te horen gekregen dat er dankzij de mist wat congestie was, en dat we waarschijnlijk op Brünsbüttel rede ten anker moesten voor een uur of zes. Tijdens het varen kregen we via de radio bericht dat de congestie snel minder werd, en uiteindelijk gaf de loods door dat we niet hoefden te wachten. Er waren namelijk drie schepen voor ons die niet tegelijk in de sluis pasten. Wij paste wel met één van die drie in één sluis, dus konden we dat gat gebruiken.
Toen kregen we het volgende punt. De diepgang en, wat we noemen, de airdraught. Dat is het stuk van het schip dat boven water uitsteekt. Er liggen een aantal bruggen over het kanaal. Je mag maar 40 meter boven water uitsteken om er onderdoor te kunnen te varen. Omdat het schip van kiel tot topje van de mast 48 meter is moesten we een diepgang hebben (ter plaatse van de mast) van 8 meter of meer. Tijdens het varen hadden we een hele hoop ballast achterin gepompt, waardoor we in de sluis 8,3 meter staken. Nu hebben ze op de sluis een soortement theodoliet staan waarmee ze de hoogte van een schip kunnen meten. Ik werd met een scheepstekening de sluis opgestuurd om de sluismeester te laten zien dat we inderdaad 48 meter waren, die had daarom gevraagd, en tegelijk werden diepgang en hoogte gemeten. Uiteindelijk waren volgens de meting 40,19 meter hoog, maar, zeiden ze op de sluis, dan zit je voldoende binnen de marge om te mogen doorvaren. Tijdens het varen zinkt een schip namelijk verder in, de zogenaamde "squat". Dat is afhankelijk van de snelheid en hoeveel water rond het schip is. Vooral in een kanaal met weinig water onder de kiel kan dat flink wezen. Voor dit schip kan dat oplopen tot meer dan 2 meter. In het kanaal is de maximale diepgang 9,5 meter maar bij meer dan 8,5 meter ben je een diepstekend schip en mag je, vanwege die squat, maar ook wegens de zuiging aan oevers, minder snel varen. Wij vielen (net) binnen al die grenzen, en mochten zonder verdere toestanden doorvaren.
Morgen maar eens kijken wanneer we in Rostock zijn. Zal wel in de loop van de ochtend worden. Beetje afhankelijk of we nog veel vertraging in het kanaal krijgen. En dan natuurlijk wanneer er wordt gewerkt. Voorlopige informatie is drie uur 's middags beginnen, en zondagmiddag vertrek.