Een koe wil ook wat luxe
↧
↧
Echt proberen!
Echt proberen!
Dit moet je even proberen. Het is echt waar. Ik geloof dat er iets in onze hersenen is, dat het niet kan coördineren.
HOE KNAP IS JE RECHTER VOET?
Je moet dit even proberen, het kost je 2 seconden. Ik kon het zelf ook niet geloven! Het is een oefening van
een orthopedische chirurg .. het zal je verstand doen schrikken en je wilt het keer op keer weer over doen
om je voet niet de verkeerde richting op te laten gaan, maar . het gaat niet. Het is voorgeprogrammeerd in je
hersenen.
Hier komt de oefening:
1. terwijl je nu achter je computer zit: til je de rechter voet van de vloer en maak kloksgewijs cirkels (dus rechtsom.
2. En nu, terwijl je voet nog bezig is teken je met je rechter hand het cijfer 6. En zie daar,
je voet zal van richting veranderen
Ik zei het je toch!!!! En je kunt er niets aan doen! Jij en ik weten hoe stom het is, maar voordat de dag voorbij is blijf je het proberen zonder resultaat .. als je er al niet mee bent opgehouden.
Dit moet je even proberen. Het is echt waar. Ik geloof dat er iets in onze hersenen is, dat het niet kan coördineren.
HOE KNAP IS JE RECHTER VOET?
Je moet dit even proberen, het kost je 2 seconden. Ik kon het zelf ook niet geloven! Het is een oefening van
een orthopedische chirurg .. het zal je verstand doen schrikken en je wilt het keer op keer weer over doen
om je voet niet de verkeerde richting op te laten gaan, maar . het gaat niet. Het is voorgeprogrammeerd in je
hersenen.
Hier komt de oefening:
1. terwijl je nu achter je computer zit: til je de rechter voet van de vloer en maak kloksgewijs cirkels (dus rechtsom.
2. En nu, terwijl je voet nog bezig is teken je met je rechter hand het cijfer 6. En zie daar,
je voet zal van richting veranderen
Ik zei het je toch!!!! En je kunt er niets aan doen! Jij en ik weten hoe stom het is, maar voordat de dag voorbij is blijf je het proberen zonder resultaat .. als je er al niet mee bent opgehouden.
↧
dag 1, 09 april 2013
09 april 2013
Daar gaan we weer voor drie stuiver. Vanochtend om 6 uur opgestaan, en om zeven uur bracht buurman me naar het station. Vandaar moest ik, zoals afgesproken, naar Schiphol. Daar zou een chauffeur me oppikken en me naar Vlissingen brengen. Er kwamen twee man aan op Schiphol uit Oost Europa, en die moesten ook mee. Kantoor vond dat makkelijkste oplossing. Ik had liever zelf met m'n eigen karretje naar Vlissingen gereden. Dan kon een van de mensen die naar huis gingen met mijn huis rijden, en buurman kon die dan op de trein zetten. Dat ging niet door, omdat juist degene die in de buurt woonde, geen rijbewijs had, hoorde ik later.
Oké, dan maar op deze manier. Dat werkt ook. Ietsje voor negenen op Schiphol (soms zijn de spoorwegen wel op tijd), en om negen uur op het afgesproken punt. Niemand te zien, tenminste niemand die me naar Vlissingen wilde brengen. Koffertje neergezet en er boven op gaan zitten. dan gaat niemand ermee aan de haal. Tenminste niet zonder dat ik er van weet. EReader tevoorschijn gehaald en maar een stukje lezen. Ik ben d'r, nu de rest nog.
De rest manifesteerde zich in een wat oudere man met een bordje waar de naam van de rederij op stond. Die was er al weer zo snel van tussen dat toen ik m'n koffers in de hand had hij al weer in de menigte verdwenen was. Toen maar op wacht gaan staan op het plekje waar ik hem het laatst gezien had. Die komt vast nog wel een keer langs. En inderdaad, nog geen vijf minuten later kwam hij weer in looppas voorbij zeilen. Dit keer had ik hem op tijd bij zijn vestje. Oké stuurman, even die andere gast ophalen. De derde machinist stond ook al te wachten blijkbaar, want even later kwamen ze met zijn tweeën aanzetten.
Op naar de auto. Daar zat nummer drie ook al te wachten. Op naar Vlissingen. Even een bunkerstop en onder Rotterdam nog even een plaspause. En op naar Terneuzen. Terneuzen??? Ja, daar zit de immigratie en de buitenlandse aflossers moeten eerst daar hun neus laten zien. Waarom dat niet in Rotterdam kan of voor mijn part op Schiphol ontgaat mij enigszins.
Onder de Westerschelde door, stempeltje in het paspoort van de collega's, weer onder de Westerschelde door en naar de Sloehaven. Daar lag het bootje te wachten. Dat gaat ook niet zo één twee drie. Eerst moet terdege bekeken worden of we wel het recht hebben om het haventerrein op te gaan, en of we geen plofstoffen bij ons hebben. Die controle bestond uit het ophalen van een fiche door de chauffeur, die zich voor die gelegenheid met helm en reflexievest uitdoste. Het was van buitengemene importantie dat ten allen tijde beschermende kleding werd gedragen, dus ook het stukje van de auto naar het kantoortje en weer terug. Zucht. Met die fiche konden we door de slagboom en hadden verder van niemand last.
Aan boord kennis gemaakt. Diamantgracht is één van een serie van acht schepen, waarvan de laatste vier uitgerust zijn met extra accomodatie voor maximaal acht leerlingen en een leraar. De reder heeft samen met de overheid en het Onderwijsfonds voor de Scheepvaart een project lopen om maar zoveel mogelijk mensen naar zee te krijgen. Dit schip, samen met drie van haar zusjes, is een onderdeel van dat project. Twee van de leerlingen had ik bij een voorgaande reis ook al eens meegemaakt. De kop van de kapitein had ik ook al eens gezien, maar de rest van het volk was nieuw voor me.
Overdracht, wat is kapot en wat hebben ze de laatste dokbeurt vergeten te repareren en dergelijke. Voor mij is het de vierde keer op zo'n zusterschip, dus als ik de lopende zaken maar weet, dan lukt 't wel.
Natuurlijk waren er alweer de nodige veranderingen op het reisschema, maar dat is standaard. Morgen is het wéér anders. De lading die er nu uitgaat is aluminium ingots. Dat zijn blokken aluminium, die als pallets opgestapeld zijn. Alles gaat er hier uit, morgenavond vertrek als alles goed gaat.
Inmiddels heb ik ook de gegevens van de komende reis onder ogen gekregen. De inkt was nog nat. Volgende haven is Rostock, via het KielKanaal. Daar laden we een grote Liebherr kraan in stukjes en brokken. Knock down heet dat officieel. Daarna nog wat laadhavens, en de bestemming van dat alles is Zuid Amerika, Brazilië en Uruguay.
Daar gaan we weer voor drie stuiver. Vanochtend om 6 uur opgestaan, en om zeven uur bracht buurman me naar het station. Vandaar moest ik, zoals afgesproken, naar Schiphol. Daar zou een chauffeur me oppikken en me naar Vlissingen brengen. Er kwamen twee man aan op Schiphol uit Oost Europa, en die moesten ook mee. Kantoor vond dat makkelijkste oplossing. Ik had liever zelf met m'n eigen karretje naar Vlissingen gereden. Dan kon een van de mensen die naar huis gingen met mijn huis rijden, en buurman kon die dan op de trein zetten. Dat ging niet door, omdat juist degene die in de buurt woonde, geen rijbewijs had, hoorde ik later.
Oké, dan maar op deze manier. Dat werkt ook. Ietsje voor negenen op Schiphol (soms zijn de spoorwegen wel op tijd), en om negen uur op het afgesproken punt. Niemand te zien, tenminste niemand die me naar Vlissingen wilde brengen. Koffertje neergezet en er boven op gaan zitten. dan gaat niemand ermee aan de haal. Tenminste niet zonder dat ik er van weet. EReader tevoorschijn gehaald en maar een stukje lezen. Ik ben d'r, nu de rest nog.
De rest manifesteerde zich in een wat oudere man met een bordje waar de naam van de rederij op stond. Die was er al weer zo snel van tussen dat toen ik m'n koffers in de hand had hij al weer in de menigte verdwenen was. Toen maar op wacht gaan staan op het plekje waar ik hem het laatst gezien had. Die komt vast nog wel een keer langs. En inderdaad, nog geen vijf minuten later kwam hij weer in looppas voorbij zeilen. Dit keer had ik hem op tijd bij zijn vestje. Oké stuurman, even die andere gast ophalen. De derde machinist stond ook al te wachten blijkbaar, want even later kwamen ze met zijn tweeën aanzetten.
Op naar de auto. Daar zat nummer drie ook al te wachten. Op naar Vlissingen. Even een bunkerstop en onder Rotterdam nog even een plaspause. En op naar Terneuzen. Terneuzen??? Ja, daar zit de immigratie en de buitenlandse aflossers moeten eerst daar hun neus laten zien. Waarom dat niet in Rotterdam kan of voor mijn part op Schiphol ontgaat mij enigszins.
Onder de Westerschelde door, stempeltje in het paspoort van de collega's, weer onder de Westerschelde door en naar de Sloehaven. Daar lag het bootje te wachten. Dat gaat ook niet zo één twee drie. Eerst moet terdege bekeken worden of we wel het recht hebben om het haventerrein op te gaan, en of we geen plofstoffen bij ons hebben. Die controle bestond uit het ophalen van een fiche door de chauffeur, die zich voor die gelegenheid met helm en reflexievest uitdoste. Het was van buitengemene importantie dat ten allen tijde beschermende kleding werd gedragen, dus ook het stukje van de auto naar het kantoortje en weer terug. Zucht. Met die fiche konden we door de slagboom en hadden verder van niemand last.
Aan boord kennis gemaakt. Diamantgracht is één van een serie van acht schepen, waarvan de laatste vier uitgerust zijn met extra accomodatie voor maximaal acht leerlingen en een leraar. De reder heeft samen met de overheid en het Onderwijsfonds voor de Scheepvaart een project lopen om maar zoveel mogelijk mensen naar zee te krijgen. Dit schip, samen met drie van haar zusjes, is een onderdeel van dat project. Twee van de leerlingen had ik bij een voorgaande reis ook al eens meegemaakt. De kop van de kapitein had ik ook al eens gezien, maar de rest van het volk was nieuw voor me.
Overdracht, wat is kapot en wat hebben ze de laatste dokbeurt vergeten te repareren en dergelijke. Voor mij is het de vierde keer op zo'n zusterschip, dus als ik de lopende zaken maar weet, dan lukt 't wel.
Natuurlijk waren er alweer de nodige veranderingen op het reisschema, maar dat is standaard. Morgen is het wéér anders. De lading die er nu uitgaat is aluminium ingots. Dat zijn blokken aluminium, die als pallets opgestapeld zijn. Alles gaat er hier uit, morgenavond vertrek als alles goed gaat.
Inmiddels heb ik ook de gegevens van de komende reis onder ogen gekregen. De inkt was nog nat. Volgende haven is Rostock, via het KielKanaal. Daar laden we een grote Liebherr kraan in stukjes en brokken. Knock down heet dat officieel. Daarna nog wat laadhavens, en de bestemming van dat alles is Zuid Amerika, Brazilië en Uruguay.
↧
Dag 2, 10 april 2013
Alweer een hele dag aan boord. Gisteravond had ik meegekregen dat het schip de de tiende laat in de middag of vroeg in de avond (vandaag dus) leeg zou zijn. In mijn onschuld ventileerde ik dat naar de hoofdmachinist. Potverblomme zei die, dan mag ik wel aanpoten, want we hebben gisteren een zuiger en een voerinkje eruit gepeuterd en nou zit ik met lekkerij op de hoofdmotor. Pas als dat verholpen is dan kan ik beginnen met de motor op te warmen, en het is maar de vraag of ik dat red. Die dus als een gek ventje met z'n kop de hoofdmotor in.
Ik dwarrel een beetje over dek en kom een stuwadoor met praatpaal (walky talky) tegen. Toch maar even vragen. Stuwadoor wist te vermelden dat hij het óók niet wist, maar dat het hem stug leek dat we voor morgen leeg zouden zijn. Ik op een draf naar de ouwe, want die moet dat soort dingen wel weten. "Laten we de agent dan maar's bellen". Die wist te melden dat het in ieder geval donderdag zou worden, maar misschien ook wel vrijdag in de ochtend. Één van de leerlingen sprong een gat in de lucht, want die kon daardoor nog even naar huis. De machinist: "Heb ik me dáárvoor zo lopen haasten?
Het schip begon al lekker achterover te trimmen. Beetje te lekker eigenlijk. Volgens de specificaties mogen we maximaal 1,5 meter achterover trimmen. Voor een schip van zowat 160 meter is dat belachelijk weinig. In de praktijk kom je er dus ieder ogenblik overheen. In dit geval wel een beetje teveel. Ik had me verkeken op de snelheid van de lossing van ruim 1 (voorin). Dus ging ze over de nacht een beetje te snel achterover. Om zes uur, toen ik erbij kwam, toch maar de voorpiek en dubbele bodem 1 t/m 4 vol laten gooien. Dat zijn allemaal tanken die voorin zitten en dus als tegenwicht kunnen dienen voor de geloste lading. Dat hielp, maar niet genoeg. Dus in de middag ook maar zijtanken 1 en 2 vol laten gooien. Die zitten ook voorin. Daarmee lagen we zo goed als gelijklastig.
En toen kwamen de stores. De rederij heeft in haar uiterste wijsheid besloten dat we eens per acht maanden mogen bestellen. Dan praat je over dingen als verfkwasten, inktpatronen, wasmachines, wc-papier en dat soort dingen. Dat vinden ze op kantoor wel makkelijk, en misschien is het ook wel goedkoper als je in één keer een hele pruttel tegelijk besteld. Voor ons aan boord is het iedere keer weer spannend, want als je wat vergeten bent, of er wordt wat verkeerd geleverd, dan is het de komende 8 maanden op een houtje bijten. Nou is daar wel weer wat op te vinden, want als je proviand inslaat dan vinden de meeste scheepszwendelaars (shipshandlers) het geen enkel probleem om tien luiwagens als doos bloemkool op de lijst te zetten. Dat moet je ook weer niet vaak doen, anders valt het op.
Je kunt je voorstellen dat dit in één keer een behoorlijke hoeveelheid is. Dit keer viel het mee. Maar 14 pallets. Soms zijn het er 18. Maar die moeten wel voor het eerstvolgende regenbuitje onderdeks staan. Zoveel ruimte hebben we bij lange na niet, geen enkel schip heeft dat. De enige manier is door als een gek ventje zoveel mogelijk dingen direct op de plaats brengen, of tenminste in de buurt ervan. Dan heb je in ieder geval een gespreide congestie. We zijn dus met alleman tot acht uur 's avonds bezig geweest. Tussendoor kwamen overigens ook nog drie pallets met verf. Dat ging dus in één moeite door. Het dek is nu leeg. Daarentegen staan alle gangpaden vol met spullen die wachten tot ze hun weg vinden. Maar dat is met een paar dagen wel over.
Uiteraard gaat het werk gewoon door. Over de nacht wordt er weer met één ploeg doorgewerkt. Allemaal in de hoop dat we donderdag leeg zullen zijn.
Ik weet in ieder geval zeker dat ik een goede nachtrust zal genieten. Tachtig keer op een dag 6 dekken op en neer denderen gaat je niet in de koude kleren zitten als je net vijf maanden op je kont gezeten hebt.
Ik dwarrel een beetje over dek en kom een stuwadoor met praatpaal (walky talky) tegen. Toch maar even vragen. Stuwadoor wist te vermelden dat hij het óók niet wist, maar dat het hem stug leek dat we voor morgen leeg zouden zijn. Ik op een draf naar de ouwe, want die moet dat soort dingen wel weten. "Laten we de agent dan maar's bellen". Die wist te melden dat het in ieder geval donderdag zou worden, maar misschien ook wel vrijdag in de ochtend. Één van de leerlingen sprong een gat in de lucht, want die kon daardoor nog even naar huis. De machinist: "Heb ik me dáárvoor zo lopen haasten?
Het schip begon al lekker achterover te trimmen. Beetje te lekker eigenlijk. Volgens de specificaties mogen we maximaal 1,5 meter achterover trimmen. Voor een schip van zowat 160 meter is dat belachelijk weinig. In de praktijk kom je er dus ieder ogenblik overheen. In dit geval wel een beetje teveel. Ik had me verkeken op de snelheid van de lossing van ruim 1 (voorin). Dus ging ze over de nacht een beetje te snel achterover. Om zes uur, toen ik erbij kwam, toch maar de voorpiek en dubbele bodem 1 t/m 4 vol laten gooien. Dat zijn allemaal tanken die voorin zitten en dus als tegenwicht kunnen dienen voor de geloste lading. Dat hielp, maar niet genoeg. Dus in de middag ook maar zijtanken 1 en 2 vol laten gooien. Die zitten ook voorin. Daarmee lagen we zo goed als gelijklastig.
En toen kwamen de stores. De rederij heeft in haar uiterste wijsheid besloten dat we eens per acht maanden mogen bestellen. Dan praat je over dingen als verfkwasten, inktpatronen, wasmachines, wc-papier en dat soort dingen. Dat vinden ze op kantoor wel makkelijk, en misschien is het ook wel goedkoper als je in één keer een hele pruttel tegelijk besteld. Voor ons aan boord is het iedere keer weer spannend, want als je wat vergeten bent, of er wordt wat verkeerd geleverd, dan is het de komende 8 maanden op een houtje bijten. Nou is daar wel weer wat op te vinden, want als je proviand inslaat dan vinden de meeste scheepszwendelaars (shipshandlers) het geen enkel probleem om tien luiwagens als doos bloemkool op de lijst te zetten. Dat moet je ook weer niet vaak doen, anders valt het op.
Je kunt je voorstellen dat dit in één keer een behoorlijke hoeveelheid is. Dit keer viel het mee. Maar 14 pallets. Soms zijn het er 18. Maar die moeten wel voor het eerstvolgende regenbuitje onderdeks staan. Zoveel ruimte hebben we bij lange na niet, geen enkel schip heeft dat. De enige manier is door als een gek ventje zoveel mogelijk dingen direct op de plaats brengen, of tenminste in de buurt ervan. Dan heb je in ieder geval een gespreide congestie. We zijn dus met alleman tot acht uur 's avonds bezig geweest. Tussendoor kwamen overigens ook nog drie pallets met verf. Dat ging dus in één moeite door. Het dek is nu leeg. Daarentegen staan alle gangpaden vol met spullen die wachten tot ze hun weg vinden. Maar dat is met een paar dagen wel over.
Uiteraard gaat het werk gewoon door. Over de nacht wordt er weer met één ploeg doorgewerkt. Allemaal in de hoop dat we donderdag leeg zullen zijn.
Ik weet in ieder geval zeker dat ik een goede nachtrust zal genieten. Tachtig keer op een dag 6 dekken op en neer denderen gaat je niet in de koude kleren zitten als je net vijf maanden op je kont gezeten hebt.
↧
Daar komen babys van
↧
↧
Truste tot morgen
Een schitterend mooie dag, in alle warmte opgedampt..
Vanmorgen, een rondeke gedaan met de vierpootjes, plus een zakelijk bezoek aan de viskraam..
Vanmiddag heerlijk genoten op mijn miniterras, en genoten van de kinderen die bezig waren met de pony en de ezels.
tussen de middag kwam Jolink even vragen of ik ook zin had in een avond BBQ
JA DUS
hoop vlees en vis uit de vriezer gehaald en het was weer uitstekend..
Ik stop er weer mee.
FIJNE AVOND
SLAAP WEL
BLIJF BLIJ
DENK AAN ONS
↧
Nog even dit
Wie niet sterk is, moet hard kunnen lopen.
* Zoals het klokje thuis tikt, tikt het in de kroeg ook.
* Oost West, thuis is ook niet best.
* Morgenstond, is ook een rot buurt.
* Zo de waard is, vertrouwd hij zijn gasten.
* Als ik met stront verf, lik jij dan mijn kwasten.
* Wie een kuil graaft voor een ander, werkt zich rot.
* Beter een goede buurvrouw, dan een verre vriendin.
* Dit steekt er met kop en schotel bovenuit.
* Dat is er met de paplepel ingeslagen.
* Zoals het klokje thuis tikt, tikt het in de kroeg ook.
* Oost West, thuis is ook niet best.
* Morgenstond, is ook een rot buurt.
* Zo de waard is, vertrouwd hij zijn gasten.
* Als ik met stront verf, lik jij dan mijn kwasten.
* Wie een kuil graaft voor een ander, werkt zich rot.
* Beter een goede buurvrouw, dan een verre vriendin.
* Dit steekt er met kop en schotel bovenuit.
* Dat is er met de paplepel ingeslagen.
↧
Weltrusten/goedemorgen
↧
Hartslag en slaap
Als je bv een hartslag van 120 hebt in rust. Zal het dan moeielijker zijn om in slaap te vallen of is er geen verband?
↧
↧
Wakker worden??
↧
Opa en de Privacy
↧
Goedemorgen Donderdag
Goedemorgen, lieve mensen..
Na een korte maar zeer goedenacht, plus fijne spookronde, scheuren we de dag in..
we gaan iets heel leuks doen, gewoon genieten van de dag.
morgen gaan we weer met de planningen verder, voor de leuke dingen te doen voor de kinderen..
en nu lekker rustig en humorvol de dag door
Straks de dames kip verrassen
vierpootjes hebben
en ik??
KOFFIE
FIJNE DAG
BLIJF BLIJ
DENK AAN ONS
Door stormen, wortelt de eik dieper
↧
Top 5 van: 17-04-2013
1. Eindelijk grijpt iemand Rutger Castricum vol in het kruis 2177 kliks
2. De award voor Vader van het Jaar gaat in elk geval niet naar deze man 2013 kliks
3. Steve Jobs jaagt kinderen van school 1981 kliks
4. IJslanders checken app voor seks 1778 kliks
5. Gestolen iMac haalt landelijk nieuws 1606 kliks
2. De award voor Vader van het Jaar gaat in elk geval niet naar deze man 2013 kliks
3. Steve Jobs jaagt kinderen van school 1981 kliks
4. IJslanders checken app voor seks 1778 kliks
5. Gestolen iMac haalt landelijk nieuws 1606 kliks
↧
↧
Advocaaat en klant:
Advocaaat en klant:
Een bekende advocaat zegt tegen zijn nieuwe klant:
"Ik wil uw verdediging best op me nemen,
maar ik ben niet goedkoop! Is dat een probleem?"
Client: "Nou, ik heb net een splinternieuwe Cadillac.
Misschien is dat wat?"
Advocaat: "En wat is eigenlijk de aanklacht?"
Client: "Autodiefstal!"
Een bekende advocaat zegt tegen zijn nieuwe klant:
"Ik wil uw verdediging best op me nemen,
maar ik ben niet goedkoop! Is dat een probleem?"
Client: "Nou, ik heb net een splinternieuwe Cadillac.
Misschien is dat wat?"
Advocaat: "En wat is eigenlijk de aanklacht?"
Client: "Autodiefstal!"
↧
Dag 3, 11 april 2013
We zijn onderweg. Het lossen ging, goed beschouwd op z'n elfendertigst 24 uur per dag door. Maar uiteindelijk was alle lading, goed 14000 ton aluminium, eruit. Ondertussen proviand aan boord, bemanningswissel gedaan (3 man), Diesel en zware olie gebunkerd, acht-maandelijkse stores aan boord gekregen (en voor een groot gedeelte al weggeruimd ook), vuilnis aan de wal gebracht en een slokje brandstof aan boord gekregen. Na lossing moesten we nog even wachten op de loods, en hebben toen ook maar de strongbeam weggeruimd.
Als het schip met een zware lading in het onderruim gaat varen wil het luikhoofd (de bovenrand van het ruim) van luik twee inknijpen. Dat is een flink aantal centimeters. Het komt omdat luik 2 idioot groot is, goed 70 meter lang. Als referentie, een niet al te groot huis is ca 15 × 12 meter. Het ruim is 70 meter lang, 17 meter breed en 13 meter diep. Er passen dus zowat 6 complete huizen in. Om dat inknijpen te voorkomen zetten we halverwege bovenin een stalen balk. Die is ietsje korter dan het ruim breed is. Paar vulplaatjes aan weerskanten (zo'n vulplaat is 50 × 50 cm en 10mm dik, en daarmee flink looiïg) en het luik kan niet verder inknijpen dan de balk toelaat. Maar als hij niet nodig zit 'ie in de weg, dus leggen we hem op z'n eigen plekje aan dek.
Tegen drieën was het lossen gedaan, en om 1630 de loods. We moeten naar het Kieler Kanaal, om de noord. Dus gingen we via het Oostgat, vlak onder de boulevard van Vlissingen langs. Tevoren wilden alle leerlingen, die toevallig allemaal van de zeevaartschool van Vlissingen komen, kijken en zwaaien naar hun collega's in de schoolbanken. Dat ging hem dus niet worden, want toen we eenmaal uit de Sloehaven de Westerschelde opdraaiden werd het strontdik van de mist. Op een gegeven moment zagen we kraan 1 niet meer. Dus was het zicht minder dan 100 meter. Met een goede radar en nog wat bijkomende apparatuur is dat met voorzichtig varen wel te doen, maar uitkijken ho maar.
Wachtlopen tot 2000 en dan nog maar eventjes m'n rapportjes en journaaltjes bijwerken. Dat moet ook gebeuren. Hoera. Morgen om vier uur moet ik er weer bij. Tegen die tijd zullen we al weer in de buurt van Texel zitten. Dat is druk water, dus tijdens de wacht kan ik ook niets doen. Over de nacht door het kanaal en een paar uur later zitten we weer op Rostock. En dan kunnen we weer fris en fruitig aan de slag. Ander verveel je je toch maar.
Awel, eerst maar eens rustig een biertje, muziekje op, en een boekje lezen. Als je dan met een half uurtje begint te knikkebollen is de stress eruit en slaap je als een roos. Hopelijk zonder doornen.
Als het schip met een zware lading in het onderruim gaat varen wil het luikhoofd (de bovenrand van het ruim) van luik twee inknijpen. Dat is een flink aantal centimeters. Het komt omdat luik 2 idioot groot is, goed 70 meter lang. Als referentie, een niet al te groot huis is ca 15 × 12 meter. Het ruim is 70 meter lang, 17 meter breed en 13 meter diep. Er passen dus zowat 6 complete huizen in. Om dat inknijpen te voorkomen zetten we halverwege bovenin een stalen balk. Die is ietsje korter dan het ruim breed is. Paar vulplaatjes aan weerskanten (zo'n vulplaat is 50 × 50 cm en 10mm dik, en daarmee flink looiïg) en het luik kan niet verder inknijpen dan de balk toelaat. Maar als hij niet nodig zit 'ie in de weg, dus leggen we hem op z'n eigen plekje aan dek.
Tegen drieën was het lossen gedaan, en om 1630 de loods. We moeten naar het Kieler Kanaal, om de noord. Dus gingen we via het Oostgat, vlak onder de boulevard van Vlissingen langs. Tevoren wilden alle leerlingen, die toevallig allemaal van de zeevaartschool van Vlissingen komen, kijken en zwaaien naar hun collega's in de schoolbanken. Dat ging hem dus niet worden, want toen we eenmaal uit de Sloehaven de Westerschelde opdraaiden werd het strontdik van de mist. Op een gegeven moment zagen we kraan 1 niet meer. Dus was het zicht minder dan 100 meter. Met een goede radar en nog wat bijkomende apparatuur is dat met voorzichtig varen wel te doen, maar uitkijken ho maar.
Wachtlopen tot 2000 en dan nog maar eventjes m'n rapportjes en journaaltjes bijwerken. Dat moet ook gebeuren. Hoera. Morgen om vier uur moet ik er weer bij. Tegen die tijd zullen we al weer in de buurt van Texel zitten. Dat is druk water, dus tijdens de wacht kan ik ook niets doen. Over de nacht door het kanaal en een paar uur later zitten we weer op Rostock. En dan kunnen we weer fris en fruitig aan de slag. Ander verveel je je toch maar.
Awel, eerst maar eens rustig een biertje, muziekje op, en een boekje lezen. Als je dan met een half uurtje begint te knikkebollen is de stress eruit en slaap je als een roos. Hopelijk zonder doornen.
↧
223 Belminuten gestolen
↧
uitje
morgen gaan we naar liberty park overloon.
mooi oorlogs museum met veel imposanten wagens.
[YT]<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Bo7_88t6TR0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>[/YT]
klik hier voor het filmpje
mooi oorlogs museum met veel imposanten wagens.
[YT]<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Bo7_88t6TR0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>[/YT]
klik hier voor het filmpje
↧
↧
Lieve middaggroeten van Opa
↧
Snelle sloop
↧
Een goed idee??
↧
