Er zat verleden week een man bij de Chinees, en die ziet op de kaart staan, bami normaal en bami speciaal. Dus hij vraagt zo aan die Chinees: Wat is bami speciaal? Zegt de Chinees: Bami speciaal is extla lekkel met foe yong hai, chap choi en cado cado."Nou,"; zegt de man, Doe maar normaal. Zegt die Chinees: Doe zelf nolmaal!! Dat valt verkeerd en dus begint die man die Chinees te irriteren. En zegt tegen de Chinees: Hij u ook sambal bij? De Chinees begint kwaad te worden maar besluit er niks van te zeggen. De man gaat verder met zijn grapjes en zegt tegen de Chinees: Heeft u ook bluine lijst? Zegt die Chinees geïrriteerd: Het is bruine rijst, huftel!!
Doe zelf nolmaal
↧
↧
Als je ouder wordt . pfffffftt
Als je ouder wordt
.
Om hem recht te krijgen, moet je hem nat maken
Om hem nat te maken, moet je er op zuigen
Om hem te laten staan, moet je er aan likken
Om hem erin te krijgen, moet je mikken en duwen
Pfffffffffftt
't is niet simpel om de draad, door het oog van de naald te krijgen, als je 50-plusser bent
.
Om hem recht te krijgen, moet je hem nat maken
Om hem nat te maken, moet je er op zuigen
Om hem te laten staan, moet je er aan likken
Om hem erin te krijgen, moet je mikken en duwen
Pfffffffffftt
't is niet simpel om de draad, door het oog van de naald te krijgen, als je 50-plusser bent
↧
geen bouwertje maar Twijfels
ik heb de twijfels
↧
Noem de vier Elementen
ELEMENT
- Noem de vier elementen, zegt de onderwijzer tegen Mark.
- Euh, water, vuur, aarde, lucht en bier! Antwoordt de jongen.
- Waar heb je dat bier vandaan gehaald? Vraagt de meester strengt.
- Welja, telkens wanneer ons pa naar een fles bier grijpt, zegt ons ma altijd: "Je bent weer in je element, hé!".
- Noem de vier elementen, zegt de onderwijzer tegen Mark.
- Euh, water, vuur, aarde, lucht en bier! Antwoordt de jongen.
- Waar heb je dat bier vandaan gehaald? Vraagt de meester strengt.
- Welja, telkens wanneer ons pa naar een fles bier grijpt, zegt ons ma altijd: "Je bent weer in je element, hé!".
↧
Een heleboel mopjes, om af te sluiten
1.
Er staat een man op de bus te wachten. Zegt de buschauffeur: "Kom van dat dak af!!!" (joke-id:2367)
2.
"Uit recent onderzoek is gebleken: "Treinen rijden niet op TIJD, maar op RAILS." (joke-id:179)
3.
Een man met een vioolkist staat bij de bushalte. Iemand vraagt; 'Speelt u viool?' 'Nee.... hoor hoort u iets dan?' (joke-id:900)
4.
Als een dame in de tram stapt, wil een heer opstaan. Ze zegt: 'Ach, blijft u toch zitten, ik ben helemaal niet moe, hoor.' Even later het zelfde ritueel: de man wil opstaan, maar de dame duwt hem met zachte hand weer op zijn plaats terug. Ze dringt erop aan dat hij blijft zitten. Totdat hij bij de derde poging kwaad wordt: 'Hou toch 'ns op met die onzin. Door uw gedoe ben ik nu al twee haltes te ver gereden! (joke-id:901)
5.
Een boer was op zijn land bezig toen een man hem aansprak: 'Als ik over uw land mag lopen, kan ik de trein van kwart over tien nog halen, mag dat?'. 'Zeker', zegt de boer, ' en als de stier u in de gaten krijgt, kunt u de sneltrein van tien uur nog halen....
6.
Een locomotief nadert het huisje van de spoorwachter, verlaat dan plots de rails en rijdt zigzaggend door het weiland. Een tijdje later komt hij terugrijden. De spoorwachter vraagt aan de machinist: "Wat was er in vredesnaam gebeurd?". Machinist: "Er liep een Belg over de rails!". De spoorwachter: "Dat mag helemaal niet! Ik had hem gewoon plat gereden". "Dat wou ik ook", zegt de machinist, "Maar ik kreeg hem pas in het weiland te pakken". (joke-id:903)
7.
In de propvolle tram waarmee ik elke dag naar mijn werk reis, loopt een oudere man regelrecht op een jong meisje af dat een zitplaats heeft. "Hoe oud ben je?" vraagt hij. "Zeventien, meneer," luidt het antwoord. "Vind je dan niet dat je oud genoeg bent om op eigen benen te staan?" informeert de oude man. (joke-id:904)
8.
Er staat een mannetje op het Muntplein in Amsterdam. Als er een tram aankomt, geeft hij een kus op de voorruit en gooit een bos bloemen naar binnen. Lijn 26 komt voorbij: kus op de voorruit en een bos bloemen naar binnen. Lijn 25 komt voorbij: kus op de voorruit en een bos bloemen naar binnen. Lijn 16 komt voorbij: kus op de voorruit en een bos bloemen naar binnen. Een man aan de overkant staat dat zo eens aan te kijken. Op een gegeven moment loopt hij naar het mannetje en vraagt: "Wat doet u nou toch steeds?" Zegt het mannetje: "Gisteren is mijn schoonmoeder hier aangereden door een tram, maar ik weet niet welke bestuurder 't geweest is." (joke-id:905)
9.
In de trein zit een oud gerimpeld mannetje. Komt er een bloedmooi meisje in minirok tegenover hem zitten. Het meisje kijkt naar de man en ziet plotseling al zijn rimpels wegtrekken. Ze vraagt: "Wat is er met u aan de hand?" "Tja," zegt de man, "ik heb m'n vel nu wel ergens anders nodig." (joke-id:907)
10.
Er zit een man in de trein, en tegenover hem zit een man heel de tijd met zijn vinger om zijn lippen te draaien. "Waarom doet je dat toch de hele tijd?" vraagt de man. De ander zegt: "Ja, ziet u, ik moet naar Roermond, maar ik ben nogal vergeetachtig. Als ik nu heel de tijd met mijn vinger om mijn mond draai, vergeet ik niet dat ik naar Roermond moet." Zegt de ander weer: "Mag je nog blij zijn dat je niet naar Waspik moet."
Er staat een man op de bus te wachten. Zegt de buschauffeur: "Kom van dat dak af!!!" (joke-id:2367)
2.
"Uit recent onderzoek is gebleken: "Treinen rijden niet op TIJD, maar op RAILS." (joke-id:179)
3.
Een man met een vioolkist staat bij de bushalte. Iemand vraagt; 'Speelt u viool?' 'Nee.... hoor hoort u iets dan?' (joke-id:900)
4.
Als een dame in de tram stapt, wil een heer opstaan. Ze zegt: 'Ach, blijft u toch zitten, ik ben helemaal niet moe, hoor.' Even later het zelfde ritueel: de man wil opstaan, maar de dame duwt hem met zachte hand weer op zijn plaats terug. Ze dringt erop aan dat hij blijft zitten. Totdat hij bij de derde poging kwaad wordt: 'Hou toch 'ns op met die onzin. Door uw gedoe ben ik nu al twee haltes te ver gereden! (joke-id:901)
5.
Een boer was op zijn land bezig toen een man hem aansprak: 'Als ik over uw land mag lopen, kan ik de trein van kwart over tien nog halen, mag dat?'. 'Zeker', zegt de boer, ' en als de stier u in de gaten krijgt, kunt u de sneltrein van tien uur nog halen....
6.
Een locomotief nadert het huisje van de spoorwachter, verlaat dan plots de rails en rijdt zigzaggend door het weiland. Een tijdje later komt hij terugrijden. De spoorwachter vraagt aan de machinist: "Wat was er in vredesnaam gebeurd?". Machinist: "Er liep een Belg over de rails!". De spoorwachter: "Dat mag helemaal niet! Ik had hem gewoon plat gereden". "Dat wou ik ook", zegt de machinist, "Maar ik kreeg hem pas in het weiland te pakken". (joke-id:903)
7.
In de propvolle tram waarmee ik elke dag naar mijn werk reis, loopt een oudere man regelrecht op een jong meisje af dat een zitplaats heeft. "Hoe oud ben je?" vraagt hij. "Zeventien, meneer," luidt het antwoord. "Vind je dan niet dat je oud genoeg bent om op eigen benen te staan?" informeert de oude man. (joke-id:904)
8.
Er staat een mannetje op het Muntplein in Amsterdam. Als er een tram aankomt, geeft hij een kus op de voorruit en gooit een bos bloemen naar binnen. Lijn 26 komt voorbij: kus op de voorruit en een bos bloemen naar binnen. Lijn 25 komt voorbij: kus op de voorruit en een bos bloemen naar binnen. Lijn 16 komt voorbij: kus op de voorruit en een bos bloemen naar binnen. Een man aan de overkant staat dat zo eens aan te kijken. Op een gegeven moment loopt hij naar het mannetje en vraagt: "Wat doet u nou toch steeds?" Zegt het mannetje: "Gisteren is mijn schoonmoeder hier aangereden door een tram, maar ik weet niet welke bestuurder 't geweest is." (joke-id:905)
9.
In de trein zit een oud gerimpeld mannetje. Komt er een bloedmooi meisje in minirok tegenover hem zitten. Het meisje kijkt naar de man en ziet plotseling al zijn rimpels wegtrekken. Ze vraagt: "Wat is er met u aan de hand?" "Tja," zegt de man, "ik heb m'n vel nu wel ergens anders nodig." (joke-id:907)
10.
Er zit een man in de trein, en tegenover hem zit een man heel de tijd met zijn vinger om zijn lippen te draaien. "Waarom doet je dat toch de hele tijd?" vraagt de man. De ander zegt: "Ja, ziet u, ik moet naar Roermond, maar ik ben nogal vergeetachtig. Als ik nu heel de tijd met mijn vinger om mijn mond draai, vergeet ik niet dat ik naar Roermond moet." Zegt de ander weer: "Mag je nog blij zijn dat je niet naar Waspik moet."
↧
↧
Truste tot morgen
Een beetje grauw, een beetje zon, een beetje wind, veel humor en veel gezelligheid, dat waren vandaag de ingredienten, voor een fijne dag...
een dag met wat kleinere uitstapjes en omdat er geen viskar is, zijn we naar de beste ijsboer van Nederland geweest en wel in Vorden.
Zelfs de vierpooters vonden het een uitstekende ruil
Vanmiddag de uithuizige vierpooters een beetje geplaagd..
Heerlijke maaltijd bereid en uiteraard opgegeten
En nu stoppen we er mee
vandaar dezer dagafsluiting
Nog een rondje
hapje
sapje
DVDtje
FIJNE NACHT
BLIJF BLIJ
DENK AAN ONS
↧
geen twijfels meer
ik zet het bouwertje tijdelijk stop omdat ik het druk heb enzo. Maar binnenkort een paar special bouwertjes. en als afscheid kijk bovenaan mijn blog^
↧
Dag 153, 4 november 2012
De dag begon met stortbuien, afgewisseld met regen. Leuk, prachtig. Net vandaag was de Neptunus doop gepland. De Neptunus doop is een traditie op Nederlandse schepen bij het passeren van de evenaar. Ik had altijd het idee dat dit wereldwijd gedaan werd, maar sinds we met buitenlanders varen blijkt dat vrijwel niemand er zelfs maar van gehoord heeft. Dat is vlot verholpen overigens.
Overlegd met de bootsman, doorgaan of niet. Ach, nat worden we toch met een doop, al zijn we niet de dopeling. Als het niet van de regen is dan wel van het zeewater, dat tijdens zo'n doop een overvloedig aanwezig ingrediënt is. Doorgaan dus.
De matrozen hadden van stukken hout hun, zoals de bootsman het noemde, parafernalia in elkaar geknutseld. Laat dat maar aan een stelletje losgeslagen Filipijnen over. Waar de bootsman dat woord overigens vandaan haalde weet ik niet. De meeste bootslui zijn goed met de handjes, maar letterkundig meest wat minder onderlegd. Bovendien was er van voorgaande gelegenheden het één en ander blijven liggen. Dat scheelde een hoop knutselen. Als er, bijvoorbeeld op een nieuwbouw, nog niets is, ben je soms wel veertien dagen van te voren bezig om dingen in elkaar te timmeren.
Soms worden complete zwembaden gebouwd. Niet alleen voor dit soort gelegenheden overigens. Maar drietanden, kronen en dat soort zaken kunnen met een beetje moeite en fantasie zodanig uitgevoerd worden dat ze meermalen te gebruiken zijn. Ze worden na gebruik op een veilig plekje onder de bak gestouwd, in de hoop dat de één of andere onverlaat ze niet in een onbewaakt ogenblik toch vrijzet.
In dit geval was het zo gebeurd. Neptunus moest zich een nieuwe baard aanmeten. Als iemand zich overigens afvraagt waarom de baard van Neptunus eruit ziet als een bos uitgeplozen touwwerk, ach, dat is bij deze dan ook verklaard. Versace en Dior werden gevraagd twee robes te creëren voor het echtpaar. Ook dat was simpel, want één van de jongens had uit de nieuwe poetslappen een complete onderjurk opgedoken. Die moest een beetje uitgelegd worden. Vooral de boezem van Amalia (de vrouw van Neptunus) was ietwat groter dan voorzien in het originele ontwerp. Twee opgeblazen condooms kunnen best volumineus zijn. Neptunus kreeg een oud laken met een gat erin voor de kop. Riem erom en niet struikelen op het trappetje.
Met de koffie, ietsje na tienen werden de dopelingen bij elkaar gejaagd en opgesloten in het tallyhok. Dat is gemakkelijk af te sluiten en een blind paard kan er geen kwaad. Een dooie vis onder de neus gebonden zodat ze de geur alvast konden meekrijgen, en geboeid met tie-reps, een soort plastic bindseltjes voor elektrische bekabeling. Daarna kon de rest rustig een bakje doen en de spullen klaarleggen. Gisteren was al het één en ander voorbereid, dus dat was zo gebeurd. Neptunus en Amalia werden gekleed en het feest kon beginnen.
We hebben een aantal oefeningen paraat, die steeds weer terugkomen. Simpel uit te voeren met materialen die op een schip altijd voorhanden zijn, ongevaarlijk en voor de omstanders leuk om te zien. Voor de dopelingen vaak wat minder, maar die mogen de volgende keer toekijken of meedoen. Vaak zijn die dan vaak het fanatiekst.
De dopelingen voorgeleiden voor Neptunus, waar ze een glaasje vers getapt zeewater kregen. Dan aardappel happen. Meestal gebruiken we daar een appel voor, die is wat groter en daardoor lastiger, maar appeltjes worden schaars na twee maanden geen stores. Een emmer water, aardappel erin, en dan alleen met de mond eruit vissen. Handen nog steeds geboeid op de rug en vis nog steeds onder de neus.
De volgende was skilopen. Twee planken met straps erop voor de voeten van drie man, en dan gesynchroniseerd lopen. Één van de leerlingen is een ventje van nog geen 1½ meter, en de tweede stuurman van goed 2. Die samen geeft een leuk effect. Bovendien slingerden we nog, dus een hindernisbaan was niet nodig.
Dezelfde aardappel van de vorige proef, ons bent zunig, aan een touwtje om het middel ter hoogte van de knieën en dan met die aardappel een blikje met een ei erin vooruit meppen. Ei moet heel blijven anders krijg je hem in je haar. Ook hier is dankzij het slingeren een hindernisbaan overbodig.
Van een vorige keer was er twee schandborden blijven liggen. Die waren voorgaats gehaald. Er was ruimte voor twee keer drie man, dus dat paste precies. In het schandbord een coiffure gegeven. De rest mochten ze naderhand zelf doen. Dan, nog steeds in het blok, de vragen van Neptunus en Amalia. Ik had nog een lijstje van een vorig schip. Zaak is vragen te stellen die of niet te beantwoorden zijn, of waarop meerdere antwoorden mogelijk zijn. Het is dus altijd fout. En dan krijgen ze een emmer met reut over zich heen.
De bootsman had een net over het luik gespannen. Daarover werd vloeibare zeep gegoten. Beetje invochten met de brandslang. Wel gereduceerd, want de pomp doet goed vijfhonderd ton per uur. Verdeelt over drie stralen staat daar nog best porrie op. En dan eronder door, jongens. Lekker glad, en uiteraard, als er een wat sneller is gaat er iemand vlak naast je staan zodat je geen kant meer op kunt. Aanmoedigingen met de brandslang en de drietand van Neptunus.
Als laatste één voor één op de plank. Een plank half op het luik en half buitenboord. Mannetje erop, geblinddoekt, lopen tot het einde en springen maar. Wat de meeste mensen vergeten is dat een plank twee uiteinden heeft. We draaien ze dus van te voren zodat ze niet meer weten wat voor en achter is en laten ze van het midden uit naar het schip toelopen. De meeste weten dat er niets aan de hand is, maar er zijn er bij die er van overtuigd zijn dat ze overboord gaan. Het grootste gevaar is echter dat ze een enkeltje verzwikken, omdat ze niet weten hoe diep ze vallen. Altijd twee man stand-by om ze op te vangen, want kukelen doen ze meestal wel.
Achteraf uiteraard een barbeknoei. Kokkie moest dit keer nogal wat fantasie gebruiken, want het vers is zo goed als op, en wat er over is, dat is al gerantsoeneerd tot Singapore. Gelukkig hebben we een Nederlandse kok, die dat soort dingen door heeft. De meeste Filipijnen hebben de neiging alles gelijk op tafel te zetten en na twee weken te komen met: op. Uittellen en uitkomen met wat je hebt is iets wat vaak niet in hun woordenboek voorkomt.
Tijdens het feest kregen de dopelingen hun certificaat. Meestal is er wel een modelletje aan boord, en anders verzin je wat. In dat geval gebruik ik de de tekst van Bea: Aan allen die dit zien of horen lezen: saluut. Et cetera.
Overlegd met de bootsman, doorgaan of niet. Ach, nat worden we toch met een doop, al zijn we niet de dopeling. Als het niet van de regen is dan wel van het zeewater, dat tijdens zo'n doop een overvloedig aanwezig ingrediënt is. Doorgaan dus.
De matrozen hadden van stukken hout hun, zoals de bootsman het noemde, parafernalia in elkaar geknutseld. Laat dat maar aan een stelletje losgeslagen Filipijnen over. Waar de bootsman dat woord overigens vandaan haalde weet ik niet. De meeste bootslui zijn goed met de handjes, maar letterkundig meest wat minder onderlegd. Bovendien was er van voorgaande gelegenheden het één en ander blijven liggen. Dat scheelde een hoop knutselen. Als er, bijvoorbeeld op een nieuwbouw, nog niets is, ben je soms wel veertien dagen van te voren bezig om dingen in elkaar te timmeren.
Soms worden complete zwembaden gebouwd. Niet alleen voor dit soort gelegenheden overigens. Maar drietanden, kronen en dat soort zaken kunnen met een beetje moeite en fantasie zodanig uitgevoerd worden dat ze meermalen te gebruiken zijn. Ze worden na gebruik op een veilig plekje onder de bak gestouwd, in de hoop dat de één of andere onverlaat ze niet in een onbewaakt ogenblik toch vrijzet.
In dit geval was het zo gebeurd. Neptunus moest zich een nieuwe baard aanmeten. Als iemand zich overigens afvraagt waarom de baard van Neptunus eruit ziet als een bos uitgeplozen touwwerk, ach, dat is bij deze dan ook verklaard. Versace en Dior werden gevraagd twee robes te creëren voor het echtpaar. Ook dat was simpel, want één van de jongens had uit de nieuwe poetslappen een complete onderjurk opgedoken. Die moest een beetje uitgelegd worden. Vooral de boezem van Amalia (de vrouw van Neptunus) was ietwat groter dan voorzien in het originele ontwerp. Twee opgeblazen condooms kunnen best volumineus zijn. Neptunus kreeg een oud laken met een gat erin voor de kop. Riem erom en niet struikelen op het trappetje.
Met de koffie, ietsje na tienen werden de dopelingen bij elkaar gejaagd en opgesloten in het tallyhok. Dat is gemakkelijk af te sluiten en een blind paard kan er geen kwaad. Een dooie vis onder de neus gebonden zodat ze de geur alvast konden meekrijgen, en geboeid met tie-reps, een soort plastic bindseltjes voor elektrische bekabeling. Daarna kon de rest rustig een bakje doen en de spullen klaarleggen. Gisteren was al het één en ander voorbereid, dus dat was zo gebeurd. Neptunus en Amalia werden gekleed en het feest kon beginnen.
We hebben een aantal oefeningen paraat, die steeds weer terugkomen. Simpel uit te voeren met materialen die op een schip altijd voorhanden zijn, ongevaarlijk en voor de omstanders leuk om te zien. Voor de dopelingen vaak wat minder, maar die mogen de volgende keer toekijken of meedoen. Vaak zijn die dan vaak het fanatiekst.
De dopelingen voorgeleiden voor Neptunus, waar ze een glaasje vers getapt zeewater kregen. Dan aardappel happen. Meestal gebruiken we daar een appel voor, die is wat groter en daardoor lastiger, maar appeltjes worden schaars na twee maanden geen stores. Een emmer water, aardappel erin, en dan alleen met de mond eruit vissen. Handen nog steeds geboeid op de rug en vis nog steeds onder de neus.
De volgende was skilopen. Twee planken met straps erop voor de voeten van drie man, en dan gesynchroniseerd lopen. Één van de leerlingen is een ventje van nog geen 1½ meter, en de tweede stuurman van goed 2. Die samen geeft een leuk effect. Bovendien slingerden we nog, dus een hindernisbaan was niet nodig.
Dezelfde aardappel van de vorige proef, ons bent zunig, aan een touwtje om het middel ter hoogte van de knieën en dan met die aardappel een blikje met een ei erin vooruit meppen. Ei moet heel blijven anders krijg je hem in je haar. Ook hier is dankzij het slingeren een hindernisbaan overbodig.
Van een vorige keer was er twee schandborden blijven liggen. Die waren voorgaats gehaald. Er was ruimte voor twee keer drie man, dus dat paste precies. In het schandbord een coiffure gegeven. De rest mochten ze naderhand zelf doen. Dan, nog steeds in het blok, de vragen van Neptunus en Amalia. Ik had nog een lijstje van een vorig schip. Zaak is vragen te stellen die of niet te beantwoorden zijn, of waarop meerdere antwoorden mogelijk zijn. Het is dus altijd fout. En dan krijgen ze een emmer met reut over zich heen.
De bootsman had een net over het luik gespannen. Daarover werd vloeibare zeep gegoten. Beetje invochten met de brandslang. Wel gereduceerd, want de pomp doet goed vijfhonderd ton per uur. Verdeelt over drie stralen staat daar nog best porrie op. En dan eronder door, jongens. Lekker glad, en uiteraard, als er een wat sneller is gaat er iemand vlak naast je staan zodat je geen kant meer op kunt. Aanmoedigingen met de brandslang en de drietand van Neptunus.
Als laatste één voor één op de plank. Een plank half op het luik en half buitenboord. Mannetje erop, geblinddoekt, lopen tot het einde en springen maar. Wat de meeste mensen vergeten is dat een plank twee uiteinden heeft. We draaien ze dus van te voren zodat ze niet meer weten wat voor en achter is en laten ze van het midden uit naar het schip toelopen. De meeste weten dat er niets aan de hand is, maar er zijn er bij die er van overtuigd zijn dat ze overboord gaan. Het grootste gevaar is echter dat ze een enkeltje verzwikken, omdat ze niet weten hoe diep ze vallen. Altijd twee man stand-by om ze op te vangen, want kukelen doen ze meestal wel.
Achteraf uiteraard een barbeknoei. Kokkie moest dit keer nogal wat fantasie gebruiken, want het vers is zo goed als op, en wat er over is, dat is al gerantsoeneerd tot Singapore. Gelukkig hebben we een Nederlandse kok, die dat soort dingen door heeft. De meeste Filipijnen hebben de neiging alles gelijk op tafel te zetten en na twee weken te komen met: op. Uittellen en uitkomen met wat je hebt is iets wat vaak niet in hun woordenboek voorkomt.
Tijdens het feest kregen de dopelingen hun certificaat. Meestal is er wel een modelletje aan boord, en anders verzin je wat. In dat geval gebruik ik de de tekst van Bea: Aan allen die dit zien of horen lezen: saluut. Et cetera.
↧
Dag 154, 5 november 2012
Another day in the office. Het begint nu echt regenachtig te worden. Meest niet van die harde buien, maar het zicht houdt niet over, en ook de 3cm radar slaat dicht. Het geslinger is zo goed als over, en met een beetje goede wil blijft dat zo. Maar dat heb ik vaker gedacht van de reis. Niets is zo onbetrouwbaar als het weer, ook in deze streken.
Het is nog 5 dagen naar Singapore, ijs en weder dienende. We komen wat dichter naar de evenaar en zitten recht ten zuiden van Sri Lanka. We moeten nog gaan uitkijken voor vissermannen ook zelfs. Vanochtend had de kapitein er één op 3 mijl, en deze avond moest ik zelfs uitwijken. Leermomentje voor de leerling.
Met de snelheid begint het eindelijk goed te komen. Tot nu toe liepen we veel langzamer dan gebruikelijk. Normaal komt dat door stroom, wind, het bewegen van het schip waardoor de schroef automatisch gereduceerd wordt, of een combinatie daarvan. In dit geval was ze niet vooruit te branden. Elke dag draaien we een uurtje vol, en zelfs dan kwam ze niet boven de 13,5 uit. Normaal is een knoop of 17 op volle kracht. Maar sinds gisteren begint er een beetje gang in te komen. Vandaag kwam ze aan de 16. Nog steeds niet om over naar huis te schrijven (sic), maar beter dan het was.
Vanochtend maar eventjes een ventilatieschacht ingedoken. Toen het slingeren begon hoorde de derde stuurman ergens vooruit water klotsen. Wezen kijken, zal wel condens zijn uit de lading. Bootsman de boel op laten dweilen en een fan aangezet om de condensatie tegen te gaan, maar het klotsen bleef. Het kwam achter een schot vandaan vanuit een ventilatiekoker. Toen het weer een beetje opknapte de tweede een slangetje laten optuigen om de boel te drainen. D'r kwam wel erg veel water uit, en een paar dagen later weer.
Dus vanochtend een roostertje eruit gesloopt. Waarom ze ventilatieschachten niet uitrusten met mangaten zodat je er fatsoenlijk in kunt komen is me een raadsel, maar er zijn wel meer dingen raadselachtig. Met een lampje op de kop naar binnen, en inderdaad, twee dekken lager zat een doorvoering van een spuipijp van dek naar buitenboord. Hadden ze bij de nieuwbouw aan de achterkant slecht afgelast. Nou was het wel hondsmoeilijk om erachter te komen, laat staan te lassen, maar waarom frommelen ze zo'n pijpje dan ook in zo'n onmogelijke hoek? Alweer een raadsel.
Heeft de bootsman weer een plekje om te bikken en te schilderen. Hij verveelt zich toch maar. Ofschoon, op zich zag de schacht er pico bello uit. Op het water na dan. Alleen een hoop schimmel op de verf. Waarschijnlijk heeft sinds de nieuwbouw bij elke regenbui en elk spatje water aan dek zich wat water verzameld. Met een beetje droogzaam weer en open ventilatie droogt het weer op, maar het blijft vochtig.
In één moeite door ook maar eventjes de indicator schakelaar van de bakdeur gerepareerd. Het armpje was een beetje verbogen waardoor hij geen contact meer maakte. Een aantal waterdichte deuren zijn uitgerust met een voelertje om aan te geven of de deur open of dicht is. Dat zijn de deuren in de waterdichte- en brandschotten. Die dingen mogen alleen open staan als ze in gebruik zijn. Over de nacht staan ze altijd dicht.
Het indicatie paneel is op de brug, en daar bleef een rood lampje branden terwijl de deur toch echt dicht zat. Nou gaan die dingen wel vaker kaduuk. Ze zijn eigenlijk op de werf verkeerd geïnstalleerd, waardoor ze gevoelig zijn voor stoten. Verder passen ze heel precies. Je kunt er dus op wachten tot iemand er met z'n kneiter tegenaan loopt of een kusje geeft met een stuk ijzer. Dan verbuigt er iets en past het niet meer. Gewoon terug buigen en hopen dat het deze keer niet afbreekt. Wel even met een radiootje controleren of hij na het terug buigen wél goed aangeeft. Het blijven machientjes, dus ze kunnen ook gewoon kapot zijn.
D'r is ook altijd wat op die boot. Maar ach, het houd je van de straat.
Het is nog 5 dagen naar Singapore, ijs en weder dienende. We komen wat dichter naar de evenaar en zitten recht ten zuiden van Sri Lanka. We moeten nog gaan uitkijken voor vissermannen ook zelfs. Vanochtend had de kapitein er één op 3 mijl, en deze avond moest ik zelfs uitwijken. Leermomentje voor de leerling.
Met de snelheid begint het eindelijk goed te komen. Tot nu toe liepen we veel langzamer dan gebruikelijk. Normaal komt dat door stroom, wind, het bewegen van het schip waardoor de schroef automatisch gereduceerd wordt, of een combinatie daarvan. In dit geval was ze niet vooruit te branden. Elke dag draaien we een uurtje vol, en zelfs dan kwam ze niet boven de 13,5 uit. Normaal is een knoop of 17 op volle kracht. Maar sinds gisteren begint er een beetje gang in te komen. Vandaag kwam ze aan de 16. Nog steeds niet om over naar huis te schrijven (sic), maar beter dan het was.
Vanochtend maar eventjes een ventilatieschacht ingedoken. Toen het slingeren begon hoorde de derde stuurman ergens vooruit water klotsen. Wezen kijken, zal wel condens zijn uit de lading. Bootsman de boel op laten dweilen en een fan aangezet om de condensatie tegen te gaan, maar het klotsen bleef. Het kwam achter een schot vandaan vanuit een ventilatiekoker. Toen het weer een beetje opknapte de tweede een slangetje laten optuigen om de boel te drainen. D'r kwam wel erg veel water uit, en een paar dagen later weer.
Dus vanochtend een roostertje eruit gesloopt. Waarom ze ventilatieschachten niet uitrusten met mangaten zodat je er fatsoenlijk in kunt komen is me een raadsel, maar er zijn wel meer dingen raadselachtig. Met een lampje op de kop naar binnen, en inderdaad, twee dekken lager zat een doorvoering van een spuipijp van dek naar buitenboord. Hadden ze bij de nieuwbouw aan de achterkant slecht afgelast. Nou was het wel hondsmoeilijk om erachter te komen, laat staan te lassen, maar waarom frommelen ze zo'n pijpje dan ook in zo'n onmogelijke hoek? Alweer een raadsel.
Heeft de bootsman weer een plekje om te bikken en te schilderen. Hij verveelt zich toch maar. Ofschoon, op zich zag de schacht er pico bello uit. Op het water na dan. Alleen een hoop schimmel op de verf. Waarschijnlijk heeft sinds de nieuwbouw bij elke regenbui en elk spatje water aan dek zich wat water verzameld. Met een beetje droogzaam weer en open ventilatie droogt het weer op, maar het blijft vochtig.
In één moeite door ook maar eventjes de indicator schakelaar van de bakdeur gerepareerd. Het armpje was een beetje verbogen waardoor hij geen contact meer maakte. Een aantal waterdichte deuren zijn uitgerust met een voelertje om aan te geven of de deur open of dicht is. Dat zijn de deuren in de waterdichte- en brandschotten. Die dingen mogen alleen open staan als ze in gebruik zijn. Over de nacht staan ze altijd dicht.
Het indicatie paneel is op de brug, en daar bleef een rood lampje branden terwijl de deur toch echt dicht zat. Nou gaan die dingen wel vaker kaduuk. Ze zijn eigenlijk op de werf verkeerd geïnstalleerd, waardoor ze gevoelig zijn voor stoten. Verder passen ze heel precies. Je kunt er dus op wachten tot iemand er met z'n kneiter tegenaan loopt of een kusje geeft met een stuk ijzer. Dan verbuigt er iets en past het niet meer. Gewoon terug buigen en hopen dat het deze keer niet afbreekt. Wel even met een radiootje controleren of hij na het terug buigen wél goed aangeeft. Het blijven machientjes, dus ze kunnen ook gewoon kapot zijn.
D'r is ook altijd wat op die boot. Maar ach, het houd je van de straat.
↧
↧
Muziek 30.0
Train - Drive By
↧
Welterusten/goedemorgen
↧
Moszkovisch gebak
↧
Nog even dit
Streef naar het onmogelijke -
accepteer het onontkoombare.
↧
↧
Goedemorgen dinsdag
Goedemorgen, lieve medeWMRers, het is vandaag geen vrijdag, maar wel de dertiende.....
Na een goedenacht en een uitgebreide spooktocht, is daar de dinsdag!!!!!!!!!!!!!!!!!
Gaan we nog wat leuks doen???????
Tuuuuuuuuuuurlijk
WMR plagen
vissie halen
naar Almen, vlees halen en bij de Hoofdige-boer koffie drinken
en verders, het komt zoals het komt...
straks de kippies
vierpootjes hebben
en ik????
KOFFIE
FIJNE DAG
BLIJF BLIJ
DENK AAN ONS
↧
Top 5 van: 12-11-2012
1. Smoorverliefd stelletje ruilt van geslacht 2989 kliks
2. Verkrachter pleit onschuldig wegens gebrek aan penis 2789 kliks
3. Hoe een man teelbalkanker ontdekte door positieve zwangerschapstest 2673 kliks
4. Vrouw denkt dat autoruit gestolen is 2522 kliks
5. In Londen loopt een barrekening snel op: 50.205 euro, inclusief fooi 2267 kliks
2. Verkrachter pleit onschuldig wegens gebrek aan penis 2789 kliks
3. Hoe een man teelbalkanker ontdekte door positieve zwangerschapstest 2673 kliks
4. Vrouw denkt dat autoruit gestolen is 2522 kliks
5. In Londen loopt een barrekening snel op: 50.205 euro, inclusief fooi 2267 kliks
↧
Dag 155, 6 november 2012
Buien bij het leven, maar in ieder geval geen geslinger meer. Ook de weersverwachting op dat punt is goed. Help me eraan herinneren dat weersverwachtingen niet altijd kloppen.
Vandaag is de machinist in de ventilatie geklommen om tussen de buien door het spuipijpje dicht te lassen. Tegelijk ook maar de reserve voorloop van de ankerketting opnieuw vastgezet. Ze waren nou toch met de lastang naar voren. Honderd meter laskabel uitleggen voor elk wissewasje doe je ook niet.
Voor het anker hebben we het één en ander waarloos (als reserve). Een paar patentschalmen, een voorloop en een Hong Kong sluiting. Verder hebben we nog een set slijshaken om de ketting op te kunnen schieten.
Patentschalmen zijn de verbinding tussen twee lengtes ankerketting. Een lengte (als naam voor de lengtemaat) is gelijk aan 15 vaam, oftewel krap dertig meter. Dat is de standaard maat sinds mensenheugenis, en is op alle schepen hetzelfde. Een patentschalm ziet er net zo uit als een gewone schalm, alleen wat dikker. Dat zorgt er voor dat hij zonder haken over de nestenschijf komt.
Een nestenschijf is een schijf met uitsparingen (de nesten) waar de ketting precies invalt. als de nestenschijf draait, wordt de ketting meegetrokken. Op die manier kun je met het ankerspil de ketting binnenboord trekken. Als de nestenschijf versleten is, dat wil op oudere schepen nog wel eens gebeuren, zit je goed in de nesten. De ketting schiet dan over de schijf heen en je krijgt je ketting niet meer binnenboord. Dat is me één keer overkomen. Met een hele hoop gehijster hebben we toen de ketting binnenboord gekregen met de kraan. Dat is de enige die sterk genoeg is om anker plus ketting omhoog te halen.
Een patentschalm bestaat uit drie delen. Twee helften en een mannetje. De twee helften vormen samen de schalm, en het mannetje de borg. Het mannetje wordt op zijn beurt weer geborgd met het "azijnzuurhoutenankerkettingopsluitpennetje", dat tegenwoordig van RVS is. Azijnzuurhout rot niet en zet een beetje uit in zeewater. Daardoor borgt zo'n ding zichzelf. De stalen borgpen niet. Die wordt op zijn beurt weer geborgd met een prop lood. Omdat lood zacht is vloeit het gemakkelijk over de kop van de borgpen waardoor een goede borging ontstaat. Losmaken doe je met een por en een forse hamer. Daarmee mep je de conische borgpen met lood en al uit z'n gat. dan kan het mannetje eruit en valt de schalm in twee helften uiteen. Als de boel nieuw is uiteraard en niet na tien jaar misbruik compleet is vastgekankerd. Dan heb je wat meer overredingskracht nodig.
Een ketting, en zeker een ankerketting, heeft vaak een mannetje. Dat is een mop staal in het midden van de schalm. Die zorgt er voor dat, als een ketting in een slordige hoop neergesmeten wordt, zij niet gaat kinken. Als een ankerketting gaat kinken is Leiden in last, want het ding doet dat volgens Murphy altijd onder water, zodat zij als een gigantische knoop boven komt. Vandaar, altijd een mannetje.
Een voorloop hebben we reserve voor als we het anker verspelen. We krijgen dan een nieuwe (een waarloos anker hoef je tegenwoordig niet meer aan boord te hebben). We kunnen dan in eigen beheer (ahem) het nieuwe anker met voorloop erop zetten. De ketting is standaard met een vaste lengte, het anker is standaard, maar de voorloop is afhankelijk van de afstand van het ankerspil tot de kluis, en is dus op elk schip anders.
De Hong Kong sluiting gebruik je als je in Hong Kong op de boeien gaat. Maar dat is weer een heel ander verhaal.
De slijshaken gebruik je om de ankerketting in de kettingbak op te schieten. Waarom we die krengen aan boord hebben mag Joost weten, ik weet het niet. Ze worden nooit gebruikt omdat tegenwoordig elke kettingbak zelfschietend uitgevoerd is. Dat scheelt twee matrozen iedere keer bij anker hieuwen.
Vandaag is de machinist in de ventilatie geklommen om tussen de buien door het spuipijpje dicht te lassen. Tegelijk ook maar de reserve voorloop van de ankerketting opnieuw vastgezet. Ze waren nou toch met de lastang naar voren. Honderd meter laskabel uitleggen voor elk wissewasje doe je ook niet.
Voor het anker hebben we het één en ander waarloos (als reserve). Een paar patentschalmen, een voorloop en een Hong Kong sluiting. Verder hebben we nog een set slijshaken om de ketting op te kunnen schieten.
Patentschalmen zijn de verbinding tussen twee lengtes ankerketting. Een lengte (als naam voor de lengtemaat) is gelijk aan 15 vaam, oftewel krap dertig meter. Dat is de standaard maat sinds mensenheugenis, en is op alle schepen hetzelfde. Een patentschalm ziet er net zo uit als een gewone schalm, alleen wat dikker. Dat zorgt er voor dat hij zonder haken over de nestenschijf komt.
Een nestenschijf is een schijf met uitsparingen (de nesten) waar de ketting precies invalt. als de nestenschijf draait, wordt de ketting meegetrokken. Op die manier kun je met het ankerspil de ketting binnenboord trekken. Als de nestenschijf versleten is, dat wil op oudere schepen nog wel eens gebeuren, zit je goed in de nesten. De ketting schiet dan over de schijf heen en je krijgt je ketting niet meer binnenboord. Dat is me één keer overkomen. Met een hele hoop gehijster hebben we toen de ketting binnenboord gekregen met de kraan. Dat is de enige die sterk genoeg is om anker plus ketting omhoog te halen.
Een patentschalm bestaat uit drie delen. Twee helften en een mannetje. De twee helften vormen samen de schalm, en het mannetje de borg. Het mannetje wordt op zijn beurt weer geborgd met het "azijnzuurhoutenankerkettingopsluitpennetje", dat tegenwoordig van RVS is. Azijnzuurhout rot niet en zet een beetje uit in zeewater. Daardoor borgt zo'n ding zichzelf. De stalen borgpen niet. Die wordt op zijn beurt weer geborgd met een prop lood. Omdat lood zacht is vloeit het gemakkelijk over de kop van de borgpen waardoor een goede borging ontstaat. Losmaken doe je met een por en een forse hamer. Daarmee mep je de conische borgpen met lood en al uit z'n gat. dan kan het mannetje eruit en valt de schalm in twee helften uiteen. Als de boel nieuw is uiteraard en niet na tien jaar misbruik compleet is vastgekankerd. Dan heb je wat meer overredingskracht nodig.
Een ketting, en zeker een ankerketting, heeft vaak een mannetje. Dat is een mop staal in het midden van de schalm. Die zorgt er voor dat, als een ketting in een slordige hoop neergesmeten wordt, zij niet gaat kinken. Als een ankerketting gaat kinken is Leiden in last, want het ding doet dat volgens Murphy altijd onder water, zodat zij als een gigantische knoop boven komt. Vandaar, altijd een mannetje.
Een voorloop hebben we reserve voor als we het anker verspelen. We krijgen dan een nieuwe (een waarloos anker hoef je tegenwoordig niet meer aan boord te hebben). We kunnen dan in eigen beheer (ahem) het nieuwe anker met voorloop erop zetten. De ketting is standaard met een vaste lengte, het anker is standaard, maar de voorloop is afhankelijk van de afstand van het ankerspil tot de kluis, en is dus op elk schip anders.
De Hong Kong sluiting gebruik je als je in Hong Kong op de boeien gaat. Maar dat is weer een heel ander verhaal.
De slijshaken gebruik je om de ankerketting in de kettingbak op te schieten. Waarom we die krengen aan boord hebben mag Joost weten, ik weet het niet. Ze worden nooit gebruikt omdat tegenwoordig elke kettingbak zelfschietend uitgevoerd is. Dat scheelt twee matrozen iedere keer bij anker hieuwen.
↧
zorgend Nederland in de zorgen
↧
↧
Poesjes kunnen goed naaien
↧
Dag 156, 7 november 2012
Nog drie dagen naar Singapore. 't Is me wel de reis geweest. Hoewel, "Al ziet men kerk en toren staan, dan is de reis nog niet gedaan". Al met al tien dagen vertraging opgelopen. Op een reis vanaf Norfolk (18 september) in totaal 57 dagen, is dat toch vrij veel.
Maar het weer is mooi, en de verwachting is regenbuien maar goed. Na Singapore? "Après nous le déluge" zoals ze in Frankrijk zeggen. Uit pure nieuwsgierigheid toch maar even gekeken op de weersverwachting. Laat ze tussen de Filipijnen en Taiwan de borst maar nat maken. Blij dat ik eraf ben tegen die tijd.
We komen weer in de buurt van de bewoonde wereld. Vanaf Madagaskar, zo rond 28 oktober, heeft, zoals voorspeld, internet eruit gelegen. De satellieten geven geen dekking boven de zuidelijke oceanen. Daar woont toch geen levende ziel, zullen ze wel denken. Gevolg is wel dat 80% van de plaatselijke bevolking last heeft van afkickverschijnselen. Zowat twee keer per dag komen ze vragen: "Stuurman, wanneer hebben we weer internet?" De grenzen van de footprints zijn vrij diffuus en de kaartjes die het weergeven erg grof, dus ik weet het óók niet. Gokken dus. Maar achteraf zat ik er toch niet zo ver naast: 1 à 2 dagen voor Sumatra.
De leerling gaat voor me nazoeken of er Navtex beschikbaar is voor Straat Malakka. Navtex is een systeem voor navigatie waarschuwingen over de radio. Over een zusje ervan, Navarea, heb ik al geschreven op 25 oktober. Navtex (Navigation Telex) is gebaseerd op het TOR signaal (TOR is Telex over Radio).
Voor telex wordt aan de wal de 5 bits Baudot code gebruikt. Iedereen die er wel eens mee gewerkt heeft kent die papieren lintjes met vijf gaten op rij. Elk gaatje een bit, net als met de ponskaarten uit de steentijd van de computers. Die vijf gaatjes waren een code waarbij elke combinatie voor een letter stond. Met een soort "shift" code kon je ook cijfers maken. De oude teleprinters deden dat automatisch.
De Baudot code is voor gebruik met radio niet nauwkeurig genoeg. Er wil wel eens een bitje wegvallen en dan krijg je van allerlei gekke tekentjes. Daarvoor is de FEC (Forward Error Correction) ontworpen. Dat is een 7 bit code, waarbij twee bit een controle-bit vormen. De letters worden in groepen van drie twee keer uitgezonden. Klopt de controle-bit niet met de groep wordt hij geweigerd. Worden beide groepen geweigerd dan drukt het apparaat sterretjes af. Omdat het twee keer wordt uitgezonden is de kans dat één van de twee goed overkomt een stuk groter. Als ze allebei niet overkomen dan weet je in ieder geval dat er iets mist.
De Navtex maakt gebruik van deze FEC code. Zij ontvangt op 518 kHz, een gewone middengolf frequentie met een dracht van normaal gesproken 500 mijl. Daarmee is het een typisch kust waarschuwingssysteem.
Elk bericht bestaat uit een kop met een vaste indeling. Onderdeel van de kop is getal van twee cijfers en een twee één letter codes. Één van de letters staat voor een station (Bijvoorbeeld de Nederlandse kustwacht heeft letter P) en de tweede letter voor het soort bericht (weerbericht, loodswaarschuwingen, navigatiewaarschuwingen en nog een stuk of wat). Het nummer is een volgnummer van 00 tot 99.
Als de kop goed ontvangen is controleert het apparaat of het bericht al ontvangen is (de combinatie van twee letters en twee cijfers). Zo niet dan wordt het afgedrukt, mits het aantal foute karakters (de sterretjes) binnen de perken blijft.
Zo'n bericht blijft 72 uur staan. Als het daarna niet herhaalt wordt is het vervallen. Als de wal er goed gebruik van maakt werkt het als een zonnetje. Sommige walstations hebben moeite met de juiste prioriteit. De "A" en "D" berichten hebben hoge prioriteit, die kun je niet afzetten en worden altijd afgedrukt. "A" zijn belangrijke navigatieberichten en "D" is gereserveerd voor SAR (Search and Rescue). Die stations geven dus alles prioriteit "A". Zo gaf Hellas Radio (Griekenland) indertijd ook zijn uitzendtijden prioriteit "A" mee. Het laatste waar ik met zo'n systeem in geïnteresseerd ben zijn de uitzendtijden. Het apparaat staat altijd bij, en de berichtjes worden automatisch afgedrukt.
Verder zijn de uitzendtijden van de stations in een gebied gesynchroniseerd, zodat ze elkaar niet overlappen en daardoor storen. Elk station heeft vier keer per dag een venster voor zijn uitzendingen. Dus op één frequentie heb je een wereldwijd systeem van kustwaarschuwing. Voor de gebruiker, mij dus, werkt het volautomatisch. Alleen station instellen en aangeven welke berichtjes je wilt hebben en klaar. Heel slim. Één van de weinige nieuwigheden die over het algemeen goed werkt.
Maar het weer is mooi, en de verwachting is regenbuien maar goed. Na Singapore? "Après nous le déluge" zoals ze in Frankrijk zeggen. Uit pure nieuwsgierigheid toch maar even gekeken op de weersverwachting. Laat ze tussen de Filipijnen en Taiwan de borst maar nat maken. Blij dat ik eraf ben tegen die tijd.
We komen weer in de buurt van de bewoonde wereld. Vanaf Madagaskar, zo rond 28 oktober, heeft, zoals voorspeld, internet eruit gelegen. De satellieten geven geen dekking boven de zuidelijke oceanen. Daar woont toch geen levende ziel, zullen ze wel denken. Gevolg is wel dat 80% van de plaatselijke bevolking last heeft van afkickverschijnselen. Zowat twee keer per dag komen ze vragen: "Stuurman, wanneer hebben we weer internet?" De grenzen van de footprints zijn vrij diffuus en de kaartjes die het weergeven erg grof, dus ik weet het óók niet. Gokken dus. Maar achteraf zat ik er toch niet zo ver naast: 1 à 2 dagen voor Sumatra.
De leerling gaat voor me nazoeken of er Navtex beschikbaar is voor Straat Malakka. Navtex is een systeem voor navigatie waarschuwingen over de radio. Over een zusje ervan, Navarea, heb ik al geschreven op 25 oktober. Navtex (Navigation Telex) is gebaseerd op het TOR signaal (TOR is Telex over Radio).
Voor telex wordt aan de wal de 5 bits Baudot code gebruikt. Iedereen die er wel eens mee gewerkt heeft kent die papieren lintjes met vijf gaten op rij. Elk gaatje een bit, net als met de ponskaarten uit de steentijd van de computers. Die vijf gaatjes waren een code waarbij elke combinatie voor een letter stond. Met een soort "shift" code kon je ook cijfers maken. De oude teleprinters deden dat automatisch.
De Baudot code is voor gebruik met radio niet nauwkeurig genoeg. Er wil wel eens een bitje wegvallen en dan krijg je van allerlei gekke tekentjes. Daarvoor is de FEC (Forward Error Correction) ontworpen. Dat is een 7 bit code, waarbij twee bit een controle-bit vormen. De letters worden in groepen van drie twee keer uitgezonden. Klopt de controle-bit niet met de groep wordt hij geweigerd. Worden beide groepen geweigerd dan drukt het apparaat sterretjes af. Omdat het twee keer wordt uitgezonden is de kans dat één van de twee goed overkomt een stuk groter. Als ze allebei niet overkomen dan weet je in ieder geval dat er iets mist.
De Navtex maakt gebruik van deze FEC code. Zij ontvangt op 518 kHz, een gewone middengolf frequentie met een dracht van normaal gesproken 500 mijl. Daarmee is het een typisch kust waarschuwingssysteem.
Elk bericht bestaat uit een kop met een vaste indeling. Onderdeel van de kop is getal van twee cijfers en een twee één letter codes. Één van de letters staat voor een station (Bijvoorbeeld de Nederlandse kustwacht heeft letter P) en de tweede letter voor het soort bericht (weerbericht, loodswaarschuwingen, navigatiewaarschuwingen en nog een stuk of wat). Het nummer is een volgnummer van 00 tot 99.
Als de kop goed ontvangen is controleert het apparaat of het bericht al ontvangen is (de combinatie van twee letters en twee cijfers). Zo niet dan wordt het afgedrukt, mits het aantal foute karakters (de sterretjes) binnen de perken blijft.
Zo'n bericht blijft 72 uur staan. Als het daarna niet herhaalt wordt is het vervallen. Als de wal er goed gebruik van maakt werkt het als een zonnetje. Sommige walstations hebben moeite met de juiste prioriteit. De "A" en "D" berichten hebben hoge prioriteit, die kun je niet afzetten en worden altijd afgedrukt. "A" zijn belangrijke navigatieberichten en "D" is gereserveerd voor SAR (Search and Rescue). Die stations geven dus alles prioriteit "A". Zo gaf Hellas Radio (Griekenland) indertijd ook zijn uitzendtijden prioriteit "A" mee. Het laatste waar ik met zo'n systeem in geïnteresseerd ben zijn de uitzendtijden. Het apparaat staat altijd bij, en de berichtjes worden automatisch afgedrukt.
Verder zijn de uitzendtijden van de stations in een gebied gesynchroniseerd, zodat ze elkaar niet overlappen en daardoor storen. Elk station heeft vier keer per dag een venster voor zijn uitzendingen. Dus op één frequentie heb je een wereldwijd systeem van kustwaarschuwing. Voor de gebruiker, mij dus, werkt het volautomatisch. Alleen station instellen en aangeven welke berichtjes je wilt hebben en klaar. Heel slim. Één van de weinige nieuwigheden die over het algemeen goed werkt.
↧
Dag 157, 8 november 2012
We zitten nu vlak voor Pulau Rondo, nou ja vlak bij, alles is relatief. Vanavond draaien we het straatje in. We blijven noord van Pulau We. Selat Bengala, de straat tussen Pulau We en Sumatra, heeft volgens de kaart wat gekke ondieptes en levert ternauwernood bekorting op, 4 mijl, een kwartiertje varen. Het is is en blijft een vulkanisch gebied, en wie weet wat er met die tsunami een paar jaar terug allemaal gebeurd is. Better be safe than be sorry.
Geheel volgens de verwachting blijft het weer opknappen. Alleen vanochtend was het een typisch ITCZ weertje. Donder en bliksem en hozen als de ziekte. Het is dat de vissen niet tegen de stroom in konden zwemmen, anders had nu het dek vol gelegen.
De eerste eilandjes komen in zicht op meer dan veertig mijl. Goed zicht dus. Eens kijken of de vuurtorentjes het nog doen, dan kan de leerling misschien nog wat zichtpeilingen oefenen. Zo niet, dan morgen. Dan komt er weer een dag, hebben ze me verteld. Hij heeft dan maar drie uurtjes overigens, want dan verzetten we voor het laatst de klok voor Singapore. We staan dan op GMT + 8, dat is zes uur verschil met Nederland. Als het bij ons zes uur 's avonds is, dan is het in Nederland midden op de dag.
Indonesië is nu niet het meest betrouwbare land op het gebeid van hydrografische opnames. Heeft er uiteraard mee te maken dat het land in hoge mate Tempo Doeloe is. Verder, wat meer objectief, d'r zijn nogal wat eilandjes en dergelijke die gemeten moeten worden. Indonesië karteren is gewoon een hels karwei. En daarna, als je net klaar bent, dan ploffen er wat vulkaantjes, krijg je wat aardbevinkjes met aanverwante tsunami's, en je kunt weer van voor af aan beginnen.
In de praktijk komt het er op neer dat overal waar al iemand anders gevaren heeft, het redelijk betrouwbaar is. Daarbuiten kun je de meest gekke dingen tegenkomen.
Geheel volgens de verwachting blijft het weer opknappen. Alleen vanochtend was het een typisch ITCZ weertje. Donder en bliksem en hozen als de ziekte. Het is dat de vissen niet tegen de stroom in konden zwemmen, anders had nu het dek vol gelegen.
De eerste eilandjes komen in zicht op meer dan veertig mijl. Goed zicht dus. Eens kijken of de vuurtorentjes het nog doen, dan kan de leerling misschien nog wat zichtpeilingen oefenen. Zo niet, dan morgen. Dan komt er weer een dag, hebben ze me verteld. Hij heeft dan maar drie uurtjes overigens, want dan verzetten we voor het laatst de klok voor Singapore. We staan dan op GMT + 8, dat is zes uur verschil met Nederland. Als het bij ons zes uur 's avonds is, dan is het in Nederland midden op de dag.
Indonesië is nu niet het meest betrouwbare land op het gebeid van hydrografische opnames. Heeft er uiteraard mee te maken dat het land in hoge mate Tempo Doeloe is. Verder, wat meer objectief, d'r zijn nogal wat eilandjes en dergelijke die gemeten moeten worden. Indonesië karteren is gewoon een hels karwei. En daarna, als je net klaar bent, dan ploffen er wat vulkaantjes, krijg je wat aardbevinkjes met aanverwante tsunami's, en je kunt weer van voor af aan beginnen.
In de praktijk komt het er op neer dat overal waar al iemand anders gevaren heeft, het redelijk betrouwbaar is. Daarbuiten kun je de meest gekke dingen tegenkomen.
↧
More Pages to Explore .....
