Half zes het nest uit, mooi, de kraantjes liggen plat en de luiken zijn dicht. We zijn er dus klaar voor. Tweede stuurman heeft met de nachtploeg de boel voor elkaar gekregen. Hoe, dat wil ik niet weten, want eigenlijk had hij daarvoor te weinig mensen. Voor veilig werken met de pontons moet je drie man hebben, en dat had hij. Allen moet volgens de Amerikaanse regel er altijd een mannetje bij de gangway staan voor het geval er terroristen aan boord willen komen. Meestal voelen we ons het meest geterroriseerd door wal autoriteiten, maar dat telt niet. Die mogen wel aan boord.
Kwart voor zes komen de docking pilot en de river pilot aan boord. Om een paar honderd meter de rivier op te varen moet je een extra mannetje hebben, dan kan die docking pilot niet in z'n uppie. Eerst maar eens wachten op de andere scheepvaart, want iedereen moet wachten op slack water. Betekent dat rond die tijd de rivier vol zit met scheepvaart, want elke keer zijn er wel drie of vier schepen die aankomen of vertrekken. Bootje keren, de rivier is 200 meter breed en wij zin 156 meter lang, dus dat ging net. Een paar honderd meter stroom op en weer vastknopen. Dit keer met bakboord.
Zeven uur vast, wanneer zouden we ook weer beginnen? Nog even een paar pontonnetjes gooien, en tegen achten kan de stuwadoor beginnen. Dit keer een oude bekende. Met papier laden hadden we altijd dezelfde ploeg, en de voorman van toen heeft nu z'n eigen stuwadoorsbedrijf. Met deze vent is samen te werken, en dat is wel zo makkelijk. Als ik ergens mee zit, lost hij het op en vice versa. Hij snapt in ieder geval dat een bepaalde handeling een hoop tijd en mankracht kost, en dat is met sommige andere stuwadoors wel eens anders.
Omdat de lading voorin zit moeten voorin ballast zetten. Het schip, eigenlijk de luiken, is erg gevoelig voor trim. Volgens de instructies mogen we maar 1,35 meter achterover liggen (verschil tussen de diepgang voor en de diepgang achter), maar daar is in de praktijk totaal niet aan te voldoen. Dus doen we maar wat, maar we proberen het wel zoveel mogelijk binnen de perken te houden. Tijdens het vullen van de zijtanken 1 komt er een spatje water aan dek. Met 500 kuub per uur pompen wil dat nog wel eens gebeuren. De lading mag niet nat worden, en al helemaal niet met zeewater. De rivier is brak, dus dat mag ook niet. Twintig minuten stilgelegen terwijl de stuwadoor de kade zo goed en zo kwaad als het gaat droog veegt. De meeste kades hebben wel een afloop om regenwater snel kwijt te raken. Bij deze kade zijn ze dat schijnbaar vergeten.
Lossen gaat vlot, maar ze hebben te weinig vrachtauto's om de boel af te voeren. Keith had er 14 besteld en 7 gekregen. Dat schiet dus niet op. Vanavond niet klaar. Bah, wat erg.
Half zeven de stuwadoor naar huis. Morgenochtend om zeven uur beginnen. Voor de tweede keer in drie maanden een avond vrij. Wat een luxe.
Kwart voor zes komen de docking pilot en de river pilot aan boord. Om een paar honderd meter de rivier op te varen moet je een extra mannetje hebben, dan kan die docking pilot niet in z'n uppie. Eerst maar eens wachten op de andere scheepvaart, want iedereen moet wachten op slack water. Betekent dat rond die tijd de rivier vol zit met scheepvaart, want elke keer zijn er wel drie of vier schepen die aankomen of vertrekken. Bootje keren, de rivier is 200 meter breed en wij zin 156 meter lang, dus dat ging net. Een paar honderd meter stroom op en weer vastknopen. Dit keer met bakboord.
Zeven uur vast, wanneer zouden we ook weer beginnen? Nog even een paar pontonnetjes gooien, en tegen achten kan de stuwadoor beginnen. Dit keer een oude bekende. Met papier laden hadden we altijd dezelfde ploeg, en de voorman van toen heeft nu z'n eigen stuwadoorsbedrijf. Met deze vent is samen te werken, en dat is wel zo makkelijk. Als ik ergens mee zit, lost hij het op en vice versa. Hij snapt in ieder geval dat een bepaalde handeling een hoop tijd en mankracht kost, en dat is met sommige andere stuwadoors wel eens anders.
Omdat de lading voorin zit moeten voorin ballast zetten. Het schip, eigenlijk de luiken, is erg gevoelig voor trim. Volgens de instructies mogen we maar 1,35 meter achterover liggen (verschil tussen de diepgang voor en de diepgang achter), maar daar is in de praktijk totaal niet aan te voldoen. Dus doen we maar wat, maar we proberen het wel zoveel mogelijk binnen de perken te houden. Tijdens het vullen van de zijtanken 1 komt er een spatje water aan dek. Met 500 kuub per uur pompen wil dat nog wel eens gebeuren. De lading mag niet nat worden, en al helemaal niet met zeewater. De rivier is brak, dus dat mag ook niet. Twintig minuten stilgelegen terwijl de stuwadoor de kade zo goed en zo kwaad als het gaat droog veegt. De meeste kades hebben wel een afloop om regenwater snel kwijt te raken. Bij deze kade zijn ze dat schijnbaar vergeten.
Lossen gaat vlot, maar ze hebben te weinig vrachtauto's om de boel af te voeren. Keith had er 14 besteld en 7 gekregen. Dat schiet dus niet op. Vanavond niet klaar. Bah, wat erg.
Half zeven de stuwadoor naar huis. Morgenochtend om zeven uur beginnen. Voor de tweede keer in drie maanden een avond vrij. Wat een luxe.