in mijn vorige blog heb ik V. genoemt, de jongen waar ik iets mee had. het is net uit en weer echt een dramatisch klote verhaal! ik was serieus bereid alles voor hem op te geven, vriendschappen en tijd die ik normaal voor het schrijven gebruik. maar beter dat er om hem een vriendschap beeindigt is. hij was zaterdag ziek en ik had niks meer van hem gehoord. dus ik toch een beetje bezorgt hem gesmst of hij nog online zou komen. ik bedoel, het is zondag, als hij al beter was had ik verwacht dat hij al thuis was van het werken aangezien het bijna 11 uur was en als hij wel ziek was lag hij, hem kennende in bed met zijn laptop en mobiel.
gezien ik niks meer van hem hoorde dacht ik echt, ja, the fuck? laat ff weten hoe het gaat of weet ik veel. stuur des nood even snel, ben nog aan het werk in dat halve uur dat ik wachte op een reactie. gezien hij in een dorpje werkt op een zondag avond. ik weet niet of het aan mij ligt maar hier in tilburg is er op zondag avond amper iets te doen als minder jarige in de bediening.
even een paar minuten daarna kreeg ik wel wat smsjes, de ene dat hij twijfelde over zijn geaardheid, dus ik zei dat ik me gebruikt voelde, de andere dat hij hetero was maar het hem al een paar weken niks kon schelen, toen werd het helemaal mooi! ik maakte er natuurlijk uit op dat het hem dus ook helemaal niks kon schelen hoe ik me voelde! kreeg ik er nog een, ik gebruik je niet want ik heb nooit gezegd dat ik van je hou! nee tuurlijk, en die 7 smsjes als we gingen slapen met letterlijk ''ik hou van je'' tellen niet?
ik denk dat ik maar gewoon opgeef, ik geef echt niet snel op maar ik ben nu even helemaal klaar met de liefde en mannen en alles! mijn laatste sms was letterlijk ''serieus, je hebt me al aan het janken dus hou maar op, je missie is al volbracht. dat wilde je toch? van me af zijn?'' ik kreeg niks meer terug dus dat reken ik maar als een ja. leuk! weer een jonge meid die de liefde op geeft! ik hoop dat hij er trots op is!