Net terug van het UWV.
Gesprek met arbeidsdeskundige over mijn 'arbeidsparticipatievermogen'. Zou leuk woord bij scrabble zijn als het niet twee keer de hoek om ging en het niet zo wrang is in onze situatie.
Ben net terug van depressie en burn-out, komt de ziekte van Wendie eroverheen. Herstel zal (als het al helemaal herstelt) minstens 8 tot 9 maanden duren, waarin ze dus helemaal uitgeteld is. Hierbij komen de problemen van mijn dochter en zoon ook nog, plus dat de situatie mijn eigen ASS ook niet echt helpt.
Kortom: Arbeidsdeskundige zat alleen maar te vissen wat ik nog kon, terwijl ik wanhopig probeerde duidelijk te maken dat ik op dit moment alleen maar bezig men met overleven - ik voel me alsof ik aan mijn vingernagels aan een klif hang.
Vervolgens vraagt hij naar de thuissituatie - heb ik uitgelegd. Blijkt dat het dossier dus niet klopt - had ik al twee keer aangegeven, maar de arts van het UWV 'vond het absoluut niet nodig om het dossier feitelijk juist te maken' - het ging erom dat ik zóu kunnen werken - hoe en wat doet er dan niet toe. Dat het voor mij *uitermate* belangrijk is (sorry, komt door ASS) dat de gegevens die over mij worden vastgelegd kloppen, doet totaal niet ter zake. Zo had ik ineens twee kinderen die jonger waren, met aandoeningen die ze niet hebben. Sorry, maar daar kán ik gewoon niet luchthartig overheen stappen. Aangegeven dat het reïntegratietraject (Vorige arts: "OH? Heeft meneer een reïntegratietraject? daar staat niets over in in het dossier... Zorgt u maar dat het in orde komt, meneer de Vries, u móet het ondertekende contract in ons bezit doen komen"- "maar... maar... dat contract héb ik helemaal niet... ik heb twee contracten moeten tekenen en allebei moeten terugsturen - een naar het reïntegratiebedrijf en één naar u!" "NIETS mee te maken!"
tijdelijk gestopt was (deze UWV-er: "Ah, meneer die-en-die!" - "Nee (lul denk je dan, maar dat zeg je niet), het is mevrouw zus-en-zo" - "Oh, maar dat staat helemaal niet in het dossier!" - "Nee, klopt, ik heb het pas twee keer doorgegeven, o.a. aan die arts die het de dossier de vorige keer opstelde en weigerde de addenda toe te voegen" - "Oh, daar vind ik niets van terug"
.
Om een lang verhaal kort te maken: En weer verliet een verdrietige klant het pand. Ik ben helemaal ingestort en ben jankend als een klein kind weggegaan - geen idee hoe het nu moet.
Sorry, maar mijn hoofd staat op dit moment helemaal niet naar werken of uitkering. Dan hóuden ze dat lullige geld maar - als Wendie dan blijft leven en weer helemaal beter wordt vind ik het een goede ruil. Maar het UWV kennende zullen ze dit niet zo makkelijk opnemen denk ik. In Nederland moet je immers altijd in een hokje gestopt worden. Die vorige arts had mijn WIA-keuring verknald omdat hij vond dat ik best nog wel kon werken als hooggekwalificeerde ICT-er ("Desnoods als vakkenvuller bij de AH!" - "Nou meneer de arts, ik denk dat de AH liever 3 jongens van 15 heeft dan 1 van 45, is nog goedkoper ook en ze kunnen er makkelijker vanaf".) wilde me in de WW hebben ipv WIA, als je iets invult in een formulier moeten ze ook altijd een beroep weten - altijd problemen omdat het juiste beroep er niet bij staat en een vrije keuzemogelijkheid ontbreekt ook altijd. Gevolg: je wordt aangeboden als gespecialiseerd systeemanalist omdat dat nu een keer is ingevuld, en je als generalist niet in een hokje te plaatsen valt. Men wordt er kriegel van als je niet een echt vak hebt maar alles een beetje (of wel vrij goed) kan.
Maar goed, ik dwaal af, ik schiet weer vol (zie je de natte druppels in de tekst?).
Ik stop nu maar.
Vanmiddag naar een psychologe voor onze dochter, morgen weer naar het ziekenhuis voor intakegesprekken, vrijdag weer naar het ziekenhuis voor de uitslag van de poortwachtklierbiospie.
tot een volgende keer!